مقايسه تأثير ديلتيازم ونيتر و گليسيرين موضعي بر درمان فيشر آنال مزمن

Topical Diltiazem vs. Nitroglycerin in the Treatment of Chronic Anal Fissure

سابقه: فيشر مزمن آنال، يك بيماري است كه به دليل افزايش تون اسفنكتر ايجاد مي‌شود و با درد زياد همراه است. در مورد كاستن تونيسيته اسفنكتر داخلي، روش‌هاي جراحي و يا استفاده از داروهامطرح است. ميزان تأثير درمان‌هاي مختلف دارويي در مطالعات متعدد مورد بررسي قرار گرفته است. هدف: اين مطالعه به مقايسه تأثير نيتروگليسرين 2 /0 درصد با ديلتيازم موضعي 2 درصد كه تاكنون بررسي‌هاي محدودتري در اين زمينه صورت گرفته مي‌پردازد. روش بررسي: در اين مطالعه آينده نگر دو سوكور، 104 بيمار با فيشر آنال مزمن انتخاب شده، به‌طور تصادفي به دو گروه مساوي معين براي دريافت ديتيازم ونيتروگليسرين تقسيم شدند. داروها به‌صورت موضعي در ناحيه پري آنال به مدت 8 هفته استفاده شدند. متغير‌هاي ميزان تأثير داروها در ترميم زخم و رفع درد و نيز ميزان عود و نياز به درمان مكمل و عوارض مورد بررسي قرار گرفت. در هر دو گروه، يبوست بيماران با دستور فيبر غذايي و پسيليوم كنترل شد. وضعيت بيماران پس از 2،4، 6 و8 هفته و سپس ظرف يك‌سال مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: ترميم زخم دربيماران گروه ديلتيازم در طي 8 هفته در 46 بيمار (88 درصد) و در گروه نيتروگليسيرين در 30 بيمار (57 درصد) مشاهده گرديد (p<0.04). عوارض، شامل سردرد در بيماران گروه نيتروگليسيرين در 20 نفر (38 درصد) و در گروه ديلتيازم در 3 نفر (7/ 5 درصد) (p<0.04)، برافروختگي در 2 بيمار گروه نيتروگليسرين (8/ 3 درصد) و در گروه ديلتيازم در هيچ بيماري ديده نشد (p<0.1). ميزان عود پس از يك‌سال در هر دو گروه مشابه بود. نتيجه‌گيري و بحث: از آن‌جا كه ديلتيازم موضعي در درمان فيشر آنال مزمن كارامدتر از نيترو گليسرين موضعي و عوارض آن به‌طور معنادار كم‌تر از آن است، مي‌توان ديلتيازم موضعي را به‌عنوان دارويي ارجح بر نيتروگليسرين پيشنهاد كرد.

Introduction: Chronic anal fissure is associated with anal hypertonia and considerable pain. Internal sphincter pressure decreases with surgical procedures or medical agents. Numerous clinical studies have evaluated the effectiveness of multiple drugs. Objective: This study compared the efficacy of diltiazem 2% compared to glycerol trinitrate 0.2% for chemical sphincterotomy. Materials & Methods: In a prospective, double-blind trial, 104 patients suffering from chronic anal fissure were randomly and equally distributed to two groups which received either glycerol trinitrate or diltiazem, both drugs were applied topically to the perianal region for 8 weeks. Variables including the percentage of healing and control of pain, complications, recurrence, and the need for complementary means of treatment were assessed. In both groups, constipation was controlled with dietary fiber or psyllium. All the patients were assessed after 2, 4, 6 and 8 weeks and later on after one year. Results: Healing of the fissure occurred in 46 patients (88%) of diltiazem group and 30 patients (57%) of nitroglycerin group after 8 weeks (p<0.04). Headache was experienced by 20 patients (38%) of nitroglycerin group and 3 patients (5.7%) of diltiazem group (p<0.04). Flushing was observed in 2 patients (3.8%) of nitroglycerin group and none of the patients of the diltiazem group (p<0.1). The recurrence of the fissure was similar in two groups. Conclusion: Diltiazem ointment used as an agent for chemical sphincterotomy for chronic anal fissure offers significant healing rates. Nevertheless, it did not have a significant side-effect profile. Thus, it is preferable to the similar ointment i.e. nitroglycerin.