بررسي ميزان سرمايه روانشناختي نوجوانان و تأثير آن بر گرايش به جرم (نمونه موردي شهر اصفهان)

زمينه و هدف: امروزه در بسياري از آسيب‌هاي بزرگ اجتماعي ردپاي روانشناسي مثبت‌نگر بسيار برجسته و كارساز است. هدف اين پژوهش بررسي ارتباط بين سرمايه روانشناختي افراد با گرايش آن‌ها به جرم است. روش: اين مقاله با روش كمي در ميان نوجوانان شهر اصفهان انجام شد كه داده‌هاي آمار آن به كمك فرمول كوكران از ميان 613220 نفر 384 نفر انتخاب شده و مورد سؤال قرار گرفته‌اند. تحليل داده‌ها با كمك دو نرم‌افزار SPSS 18 و Amos graphics 18 انجام شده است. يافته‌ها: در بررسي كلي فرضيات رابطه معكوس و معناداري بين دو متغير اصلي وجود داشت، يعني كه هر چقدر ميزان سرمايه روانشناختي بالا باشد، ميزان گرايش به جرم نيز كاهش مي‌‌يابد، اما در بررسي فرضيات جزئي، رابطه معناداري بين متغير ميزان اعتماد به نفس و گرايش به جرم وجود نداشت. اين مسأله در ميان نوجوانان قابل تأمل است و نتايج حاصل از مدل‌سازي نيز اين ارتباط را تأييد نموده است. بحث و نتيجه‌گيري: بر حسب يافته‌هاي پژوهش، با افزايش مؤلفه‌هاي سرمايه روانشناختي و تقويت بنيه روحي رواني افراد مي‌توان از معضل اجتماعي جرم در جامعه كاست و بدين طريق افراد را در برابر مشكلات و بن‌بست‌هاي زندگي، واكسينه نمود.