چكيده فارسي :
زمينه و هدف: شواهدي حاكي از شيوع كم تحركي در كودكان و نوجوانان وجود دارد. جهت طراحي و اجراي مداخله در راستاي افزايش فعاليت بدني ضروري است تا فاكتورهاي موثر بر انجام فعاليت بدني در هر گروه سني مشخص گردد. لذا مطالعه حاضر به منظور تعيين عوامل تاثيرگذار بر انجام فعاليت بدني دانش&zwnjآموزان دختر شهر بوشهر بر اساس الگوي ارتقاء سلامت طراحي گرديد.
روش كار: اين مطالعه، پژوهشي توصيفي- تحليلي است كه با استفاده از روش نمونه گيري چندمرحله&zwnjاي بر روي 410 دانش آموز دختر دوره&zwnj اول متوسطه شهر بوشهر انجام شد. پرسشنامه مورد استفاده شامل سه بخش اطلاعات دموگرافيك، سؤالات مربوط به سازه&zwnjهاي الگوي ارتقاء سلامت (فوايد و موانع درك شده، خودكارآمدي درك شده، حمايت اجتماعي و احساس مرتبط با فعاليت بدني) و پرسشنامه بين المللي فعاليت بدني (IPAQ) بود. در تحليل داده&zwnjها از آزمون&zwnjهاي توصيفي، مجذور كاي، آناليز واريانس و رگرسيون رتبه&zwnjاي استفاده گرديد.
يافته&zwnjها: از نظر وضعيت فعاليت بدني، دانش آموزان به سه دسته&zwnj تقسيم شدند. بر اين اساس 2/40 درصد دانشآموزان از نظر فعاليت بدني، غيرفعال (165نفر)، 5/40 درصد داراي حداقل فعاليت (166نفر) و 3/19 درصد داراي فعاليت بالا (79 نفر) بودند. وضعيت فعاليت بدني دانش آموزان با فاكتورهاي شخصي از جمله سن، شاخص توده بدني (BMI)، شغل و تحصيلات والدين رابطه معني&zwnjداري نداشت، در حالي كه سابقه انجام فعاليت بدني با انجام رفتار فعاليت بدني رابطه معني&zwnjداري داشت (001/0>p). كليه سازه&zwnjهاي الگوي ارتقاء سلامت رابطه معني داري با فعاليت بدني داشتند. قدرت پيشگويي كنندگي سازه&zwnjها در مدل رگرسيوني 9/25 درصد بود و سازه&zwnjهاي منافع درك شده (036/0=p، 015/0=&beta)، حمايت خانواده (014/0=p، 015/0=&beta) و همچنين داشتن سابقه فعاليت باشگاهي (000/0=p، 008/1=&beta) پيشگويي كننده رفتار فعاليت بدني بودند.
نتيجه&zwnjگيري: از آنجا كه حمايت خانواده مهمترين عامل موثر بر فعاليت بدني نوجوانان دختر مي&zwnjباشد، لذا توصيه ميشود با ايجاد انگيزش در خانواده ها براي حمايت نوجوانان و آموزش منافع فعاليت بدني بويژه در افرادي كه سابقه فعاليت بدني ندارند، گام موثري جهت ارتقاء فعاليت بدني اين گروه از افراد برداشته شود.
چكيده لاتين :
Background & objectives: Evidence suggests that there is a prevalence of sedentary lifestyle in children and adolescents. To design and implement interventions for increasing physical activity in adolescents, it is necessary to determine factors influencing physical activity in this age group and prevent inactivity. Therefore, the present study aims to determine factors influencing physical activity in Bushehrian school girls based on health promotion model.
Methods: In this cross-sectional study, 410 girl students in first secondary schools in Bushehr were evaluated with cluster sampling. The questionnaire consisted of three parts: Demographic, questions related to health promotion model (perceived benefits, perceived barriers, self-efficacy, social support, and activity related affect) and International physical activity questionnaire (IPAQ). For data analysis, descriptive test, Chi-square , ANOVA and logit regression model were used.
Results: The students in terms of physical activity were divided into three categories, 40.2% (n =165) of students were inactive, 40.5% (n=166) minimally active and 19.3 (n=79) HEPA active. physical activity status was not associated with personal factors such as age, body mass index (BMI), job and education. While the prior physical activity had a significant association with physical activity behavior (p<0.001). All health promotion model constructs had a significant association with physical activity. The results indicated that physical activity was predicted by perceived benefits (&beta=0.015, p=0.036), perceived family support (&beta=0.015, p=0.014) and prior physical activity (&beta=1.008, p=0.000).
Conclusions: Family support is one of the most important factors for influencing physical activity, therefore motivating family members for student support and training benefits of physical activity in student especially in student without prior physical activity can be an effective step to promote physical activity in this group of people.
