بررسي بازتاب الفاظ و مضامين مربوط به سيد و مترادف هاي آن در ادب فارسي

The study of reflection of the words and thems related to seyed and its synonyms in persion literary

با توجه به حديث معروف ثقلين، احترام و پيروي از خط و منش ائمه از اهميت خاصي برخوردار است و به تبع آن، فرزنداني كه از نسل آنان پديد آمده اند، همواره در نزد مردم مورد توجه بوده اند. اينكه واژه هاي علوي، شريف، مير، سيد و سادات در طول تاريخ اسلام و در ادوار مختلف به صورت اصطلاح براي فرزندان رسول الله و ائمه هدي در متون گوناگون به كار مي رود، حكايت از اين امر دارد. شعرا و نويسندگان ادب فارسي نيز به نوبه خود در گراميداشت اهل بيت و فرزندان رسول الله و علي (ع) استوار مانده اند و كاربرد فراوان اصطلاح «سيد» و مترادف هاي آن در متون منظوم و منثور، صحت اين گفتار را تاييد مي كند. در اين مقاله، ضمن بررسي اصطلاح سيد و مترادف هاي آن و بيان جايگاه متعالي سادات در ادب فارسي، واكنش اهل ادب در برابر آن دسته از ساداتي كه در انجام وظايف ديني خود، كوتاهي مي كنند، تشريح و اعلام شده كه نسبت معنوي با رسول الله و اهل بيت، باارزش تر از نسبت نسبي است.

According to the famous speech of saghlein, respecting and following the way and manner of imams is very important. in addition, the children whom were created from their generation have been regarded and respected by people. Since the words: alavi, sharif, mir, seyed and sadat have been used as a term for the children of apostle of God (mohammad p. H) and for the children of Guidant imams during the Islamic and different ages and times show that the poets and writers on Persian literature also were firm in honouring and hoding dear the persons whom were possessed of specified quality [Ahle Beit] and the children of the aposteleof God and ali (ع). The great application of the term seyed and its equivalents and synonyms in prose and poem texts confirms the above mentioned statement in this paper, in addition of studying the term: seyed and its synonyms and stating the great place of sadat in Persian literature, the interaction of literary persons versus a group of sadat who ignore and fail in performing their religion tasks were described. It was stated that the moral and spiritual relation with mohammad (ع) and those whom were possessed of specified quality (Ahle Beit) is more worthful than consanguinity or relative relation.