منظومه «ايرج و هوبره» قاسم لاربن مازندراني و تطبيق ساختاري آن با مثنوي «زهره و منوچهر» ايرج ميرزا

Introduction System and Houbara Qasim Larbn Mazandaran and implementation structure with Zohreh and Manouchehr Masnavi Iraj Mirza

منظومه «ايرج و هوبره» و «زهره و منوچهر» از جمله داستان هاي غنايي معاصر است كه در تعارض و اختلاف ميان دو عقيده عشق و وطن خواهي سروده شده است. منظومه «زهره و منوچهر» ترجمه آزادي است كه ايرج ميرزا آن را به تتبع از «ونوس و آدونيس» ويليام شكسپير سروده است. منظومه «ايرج و هوبره» قاسم لاربن نيز يكي از آخرين منظومه هاي عاشقانه در ادبيات فارسي است كه به تقليد و استقبال از منظومه عاشقانه «زهره و منوچهر» ايرج ميرزا و در همان وزن سروده شده است. پژوهش حاضر با استفاده از روش اسنادي و كتابخانه اي به مقايسه ساختاري و محتوايي داستان «زهره و منوچهر» ايرج ميرزا با «ايرج و هوبره» مي پردازد. برآيند پژوهش نشان مي دهد كه اگرچه عناصر داستاني هر دو اثر تا حدودي قابل انطباق با يكديگر است، اما منظومه «ايرج و هوبره» تقليدي صرف از كار ايرج ميرزا نيست. اين منظومه در عين تاثير محسوس از «زهره و منوچهر» قوت و اصالت دارد. توصيفات زيبا و تركيبات نوآورانه، زبان نرم و لطيف و روان آن در كنار تازگي موضوع بر گيرايي و ارزش هاي منظومه افزوده است. منظومه «زهره و منوچهر» نيز از لحاظ سادگي، رواني و اشتمال بر مفردات و تعبيرات عاميانه، فضاسازي و نمايش روابط شخصيت ها از وراي گفتگوهاي زنده و طبيعي از آثار خواندني ادبيات ايران است.

Iraj's and Hobra's poems, and Venus and Manuchehr are among the contemporary rich tales that have been written in the conflict between the two beliefs of love and homeland. Venus and Manouchehr are the translations of Freedom, which Iraj Mirza has written to the poet of Venus and Adonis William Shakespeare. The Iraj and Hubbard system, Qasim Larben, is also one of the last romantic poems in Persian literature to imitate and welcome the love poems of Venus and Manuchehr Iraj Mirza, and in the same volume. The present study uses a documentary and library method to compare the structural and content of the story of Zohreh and Manouchehr Iraj Mirza with Iraj and Hobra. The results of the research show that although the fictional elements of both works are somewhat adaptable, Iraj and Hobraj's poetry is not a mere imitation of Iraj's work. This poem, in spite of the tangible influence of Venus and Manuchehr, is genuine and authentic. Elegant testimonials and innovative combinations, its soft and delicate soft language, along with its novelty, has added to the theme and values of the poetry. Zohreh and Manouchehr's poems are in terms of simplicity, psychic and stylism on folklore, expression and display of personality relationships beyond the live and natural conversations of the literary works of Iranian literature.