تأثير تمرينات اينتروال شديد برآسيب ناشي از ايسكمي- ريپرفيوژن ميوكارد در رت‌هاي نر ويستار

پيش‌‌شرطي‌سازي ايسكمي، اثرات حفاظتي در مقابل آسيب ناشي از ايسكمي- ريپرفيوژن ميوكارد فراهم مي‌كند. تمرينات ورزشي حالتي از پيش‌شرطي‌سازي ايسكميك است كه از طريق كاهش فشار اكسيداتيو مي‌تواند موجب كاهش اندازه ناحيه انفاركتوس پس از ايسكمي ريپرفيوژن گردد. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات حفاظتي تمرينات اينتروال با شدت بالا بر فشار اكسايشي و آسيب ناشي از ايسكمي- ريپرفيوژن ميوكارد در رت‌هاي نر نژاد ويستار بود. مواد و روش‌ها: 20 رت نر ويستار به‌طور تصادفي در دو گروه كنترل (10n=) و گروه تمرينات اينتروال شديد (10n=) قرار داده شدند. موش‌هاي گروه تمريني به مدت هشت هفته تمرينات اينتروال شديد (5 جلسه در هفته، هر جلسه به مدت 30 دقيقه) را انجام دادند. تمرينات اينتروال شديد شامل 10 مرحله فعاليت دويدن دو دقيقه‌اي با شدت 90 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي و يك دقيقه دويدن با شدت 50 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي بود. گروه كنترل در اين مدت هيچ‌گونه فعاليتي نداشتند. 72 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، حيوانات هر دو گروه با انسداد شريان پايين‌رونده قدامي ميوكارد، تحت جراحي قرار گرفته و در شرايط ايسكمي (30 دقيقه) ريپرفيوژن (120 دقيقه) قرار گرفتند. پس از اتمام ايسكمي- رپرفيوژن، مالون‌دي‌آلدئيد (MDA)، فعاليت آنزيم‌هاي گلوتاتيون پراكسيداز (GPX)، كاتالاز (CAT) و ميلوپراكسيداز (MPO) و اندازه ناحيه انفاركتوس ميوكارد اندازه‌گيري شد. نتايج: نتايج نشان داد كه ميزان فعاليت آنزيم گلوتاتيون پراكسيداز و ميلوپراكسيداز متعاقب آسيب ناشي از ايسكمي- ريپرفيوژن بين گروه اينتروال شديد و گروه كنترل، تفاوت معناداري نداشت (05/0≤P). باوجود اين، فعاليت آنزيم كاتالاز و محتوي گلوتاتيون ميوكارد (004/0=P) در گروه تمرينات اينتروال به‌طور معناداري نسبت‌به گروه كنترل بيشتر بود. همچنين مشاهده شد كه غلظت مالون دي‌آلدئيد در گروه تمريني به‌طور معناداري نسبت‌به گروه كنترل بيشتر بود (006/0=P). علاوه بر اينها، اندازه ناحيه انفاركتوس نيز در گروه تمريني نسبت‌به گروه كنترل كمتر بود (004/0=P). نتيجه‌گيري: در نهايت مي‌توان گفت كه تمرينات اينتروال با شدت بالا با ايجاد شرايط پيش‌شرطي‌سازي ايسكميك از طريق افزايش برخي از شاخص‌هاي آنتي‌اكسيداني، اندازه ناحيه انفاركتوس ناشي از ايسكمي- ريپرفيوژن ميوكارد را كاهش مي‌دهد و مي‌تواند به‌عنوان يك روش مهم پيشگيرانه جهت جلوگيري از اتفاقات ايسكميك ميوكارد مورد توجه قرار گيرد.

Ischemic preconditioning provides protective effects on ischemia-reperfusion Injury. Exercise training is a condition for ischemic preconditioning by attenuating of stress oxidative could decrease infarction size after ischemia reperfusion. The aim of study was to study the protective effect of high intensity interval training on stress oxidative and myocardial infarction–induced ischemia -reperfusion injury in male wistar rats. Methods: 20 male wistar rats were randomly assigned in control (Con; n=10) and high intensity interval training (HIIT; n=10). Exercise training was done for 8 weeks, 5 days per week and lasted 30 min per session. Intense interval training consists of 10 intervals of the running with an intensity of 90% of maximal oxygen consumption (VO2max) for 2 min and 1 min of running with 50% VO2max. 72 hr after last training session, animals were underwent surgery, and coronary occlusion was achieved by blocking aorta; for 30 min followed by a 120-min period of reperfusion. Glutathione peroxidase (GPX), Glutathione (GSH), Catalase (CAT), Myeloperoxidase (MPO), Malondialdehyde (MDA) and Myocardial infarct size were measured. Results: Results showed that there was no significant difference between HIIT and Control in GPX and MPO activity following ischemia-reperfusion (P≥0.05). However, CAT activity (P=0.004) and GSH content (P=0.006) significantly were higher in HIIT than control. Also, MDA concentration was greater in HIIT than control (P=0.006). While, myocardial infarct size significantly was lesser in HIIT than control (P=0.004). Conclusion: based on the results, it can be said that high intensity interval training can prevent myocardial infarction following ischemia-reperfusion by preconditioning via improving some antioxidant factors, and could been considered as important precautionary method in myocardial infarction events.