بررسي ميزان پايايي درون مشاهده گر و بين مشاهده گران با روش هاي مختلف آزمون وجود تاندون پالماريس لانگوس و فلكسور سطحي پنجم

Interobserver and Intraobserver Reliability of Different Methods of Examination for Presence of Palmaris Longus and Fifth Superficial Flexor

پيشزمينه: براي تعيين وجود تاندون پالماريس لانگوس از تستهاي متعددي استفاده ميشود. در اين مطالعه ما سعي كرديم پايايي درون و بين مشاهدهگران پنج تست از مشهورترين آنها و همچنين تست فونكسيون عضله فلكسور سطحي پنجم را بررسي نماييم. مواد و روشها: دو معاينهگر كه در مورد انجام تستها آموزش ديده و تمرين كرده بودند، 105 داوطلب را در دو نوبت و به فاصله يك ماه مورد بررسي قرار دادند و نتايج معاينه آنها ثبت گرديد. ميزان پايايي روشهاي مختلف در دو مرحله با اندازهگيري Kappa بررسي شد. يافتهها: ميزان Kappa براي تستهاي مختلف و مراحل مختلف اندازهگيري از 0/541 (پايايي متوسط) تا 0/813 (پايايي تقريبا كامل) براي پالماريس متفاوت بود. بيشترين پايايي درون و بين مشاهدهگران و همچنين بيشترين توافق با ساير تستها را تست شافر داشت. كمترين ميزان Kappa براي تست تامپسون بدست آمد و بقيه تستها پايايي خوب به بالا داشتند. ميزان Kappa در مورد پايايي درون و بين مشاهدهگران براي فلكسور سطحي پنجم به ترتيب 0/415 و 0/500 بود (پايايي متوسط). نتيجهگيري: تستهاي مورد مطالعه داراي پايايي خوبي هستند بجز تست تامپسون كه وضعيت متوسطي داشت. به نظر ميآيد تست استاندارد (شافر) بهترين تست براي معاينه وجود يا عدم وجود تاندون پالماريس لانگوس باشد. روش مورد مطالعه براي معاينه فلكسور سطحي پنجم داراي پايي متوسط درون مشاهده گر و بين مشاهده گران بود.

Backgrounds: Several tests are used to assess the presence of palmaris longus tendon. In the present study we attempted to assess the interobserver and intraobserver reliability of five of the most famous ones and also the examination of fifth superficial flexor function. Methods: Two observers, who had been trained about the tests and had practiced on them, examined 105 volunteers on two separate occasions and in one-month interval and the results were recorded. The reliability of each method was assessed with Kappa measurement. Results: Kappa ranged from 0.541 (moderate reliability) to 0.813 (almost complete agreement) for Palmaris. The highest interobserver and intraobserver reliability and also the best agreement with other tests was the Shaeffer test. The lowest Kappa was for Thompson and the others had good to excellent reliability. Kappa for interobserver and intraobserver reliability for fifth flexor was respectively 0.415 and 0.500 (moderate reliability). Conclusion: The tests that were assessed have good reliability except for Thompson that has a moderate one. It seems that the standard test (Schaeffer) is the best method for assessment of palmaris Longus absence or presence. The method assessed for evaluation of fifth superficial flexor variations assessment has a moderate interobserver and intraobserver reliability.