مسؤوليت مدني ناشي از احتمال ابتلاي به بيماري در حقوق ايران و امريكا

احتمال ابتلاي به بيماري يكي از مسائلي است كه همواره موجب دغدغه و مايه نگراني بسياري از شهروندان است، به ويژه براي افرادي كه به لحاظ شغلي يا به جهت روابط خطرناك و يا شرايط محيطي در معرض ابتلاي به نوعي از بيماري قرار مي‌گيرند. فرض مسأله جايي است كه فرد بالفعل مبتلاي به هيچ بيماري تشخيص داده نشده است و در آينده نيز ابتلاي وي مسلم و تخلف‌ناپذير نيست، اما بر حسب غالب اين احتمال وجود دارد كه وي مبتلا به بيماري باشد، ولي به لحاظ دشواري بررسي و تشخيص و يا دوران نهفتگي، فعلاً قابل تشخيص نباشد و احتمالاً بيماري در آينده قوام خواهد گرفت و در هر حال واهمه ابتلا براي فرد وجود دارد. در اين مقاله مسأله فوق تحت عناوين افزايش خطر ابتلاي به بيماري و ترس از ابتلاي به بيماري در دو نظام حقوقي ايران و امريكا مورد بررسي قرار داده شده است و معيارها و ضوابط جبران خسارات احتمالي در اين دو نظام با توجه به قوانين و آراي قضايي مورد تحليل قرار گرفته است. در حقوق ايران با توجه به قوانين موجود، احتمال ابتلاي به بيماري به عنوان يك خسارت مادي سبب مسؤوليت مدني نمي‌شود، اگرچه كه به عنوان زيان معنوي چه در قوانين موضوعه و چه در منابع فقهي مي‌توان مباني را براي مسؤوليت مدني در اين خصوص پيدا نمود. در حقوق امريكا در باب احتمال ابتلاي به بيماري آراي متعدد و متفاوتي صادر شده است، دادگاه‌هاي مختلف با اتخاذ معيارهاي گوناگون برخي دعاوي را پذيرفته‌اند و برخي دعاوي هم رد شده است.