شيوه هاي شناختي - رفتاري در درمان زنان مبتلا به فوبياي جنسي

Psychosocial Factors in Patients with Duodenal Ulcer

براي بررسي اثربخشي روشهاي شناختي-رفتاري در درمان زنان مبتلا به اختلال فوبياي جنسي و نيز برسي‌ ميزان اثر بخشي روشهاي رفتاري در اصلاح شناختهاي ناسازگارانه و نيز انجام آميزش جنسي،6 آزمودني زن با دامنه سني‌ 30-18 سال به مدت 2 تا 3 ماه و در طول 5 تا 10 جلسه به همراه همسرانشان،در قالب 2 طرح آزمايشي تك موردي و طرح خط پايه چندگانه در پژوهش شركت كردند.اين زن و شوهرها كه به طور غير تصادفي انتخاب گرديده بودند،به طور تصادفي،در يكي از و گروه شناختي-رفتاري و رفتاري جاي داده شدند و به دنبال تعيين خطوط پايه در متغيرهاي‌ وابسته،هر زوج به فاصله 10 روز از زوج پيشين،به ترتيب وارد مرحله درمان گرديدند و تحت تأثير متغير مستقل قرار گرفتند.شاخص بهبودي در هريك از متغيرها،سير نزولي منحني در مرحله درمان نسبت به خط پايه در نظر گرفته شد.اين‌ شاخص‌ها توسط ابزارهاي زير ارزيابي شدند:مصاحبه نيمه سازمان يافته،مقياس خود سنجي براي سنجش ميزان اضطراب‌ جنسي،برگه روزنگار براي يادداشت شمار موفقيت‌ها يا شكست‌ها در آميزش جنسي،پرسشنامه سنجش كنش جنسي و نيز مقياس درجه‌بندي ميزان انگيزه.طي يك بررسي مقدماتي،اعتبار و پايايي اين ابزار به دست آمد.يافته‌هاي پژوهش نشان‌ داد كه در نتيجه درمانهاي رفتاري و شناختي-رفتاري اضطراب جنسي آزمودنيها كاهش يافته و كوشش آزمودنيها براي‌ آميزش جنسي در مرحله پس از درمان هميشه با موفقيت همراه بوده است.

In this cross-sectional study, psychosocial factors were assessed in patients with duodenal ulcer (DU) (n=20) and healthy subjects (n=20) matched for sex, age, and education. These factors were assessed during the active phase of DU and again 3 months following the completion of medical treatment. The psychosocial factors included psychological distress symptoms, stressful life events, coping skills, and quality of social relationships. Data were gathered through SCL-90-R, Life Event Checklist, Coping Skills Inventory and Quality of Relationship Inventory (ORI). Results indicated that there were significant relationships between DU disease in acute phase and end of therapy and psychosocial distress symptoms. The severity of symptoms was higher among females than males and that the female patients showed more reduction in the severity of their symptoms than male patients. The patients had experienced significantly more acute and chronic stressful life events than the subjects in the control group and that they suffered more stress and frustration. There were no significant differences between the two groups in terms of their coping skills and strategies in dealing with problems. It was found that following the completion of their treatment, the patients received less support from their parents, had more conflict with their support group, specially with their spouses, and their relationships with their parents became more superficial.