پرولاپس امنتوم از واژن به دنبال زايمان طبيعي بعد سزارين يك جنين مرده: گزارش مورد

Omentum prolapses after vaginal delivery following cesarean of a fetal death: A case report

مقدمه: اولين و متحمل‌ترين علامت پارگي رحم، الگوي غير اطمينان بخش ضربان قلب جنين است كه مي‌تواند باعث مرگ جنين شود. در موارد مرگ جنين داخل رحمي امكان تشخيص زودرس پارگي رحم بر اساس الگوي قلب جنين امكان‌پذير نيست. در اين مطالعه يك مورد نادر خروج امنتوم از واژن به دنبال زايمان طبيعي بعد سزارين يك جنين مرده گزارش شد. معرفي بيمار: زن 31 ساله G2L1 با سن حاملگي 38 هفته با شكايت درد زايماني به اورژانس زايشگاه يكي از بيمارستان‌هاي آموزشي زنان مشهد مراجعه كرد. در بدو مراجعه به اورژانس، قلب جنين سمع نشد. انقباضات خود به خودي مادر براي پيشرفت زايماني مناسب بود. با توجه به كاهش انقباضات مؤثر، اكسي‌توسين تجويز شد و در نهايت با توجه به توقف نزول و مرگ جنين و عدم رضايت مادر به سزارين، زايمان با وكيوم انجام شد. قبل از بررسي محل انسزيون سزارين امنتوم داخل واژن لمس شد. بيمار با تشخيص پارگي رحم منتقل اتاق عمل شد. لاپاراتومي با انسزيون فان اشتيل در محل اسكار قبلي انجام شد كه پارگي رحم در محل اسكار قبلي با گسترش به سگمان تحتاني مشهود بود كه ترميم شد. نتيجه‌گيري: در زايمان‌هايي كه مرگ داخل رحمي اتفاق افتاده است با توجه به عدم دسترسي به قلب جنين به عنوان علامت خطر پارگي رحم توجه به سير ليبر اهميت ويژه‌اي دارد و در صورت كاهش انقباضات زايماني و يا عدم نزول سر بخصوص در فاز فعال زايماني بايد از تجويز اكسي توسين خودداري كرده و اقدام به عمل جراحي كرد.

Introduction: The first and most likely sign of uterine rupture is non-reassuring monitoring of fetal heart rate which can lead to fetal death. In cases of intrauterine fetal death, early diagnosis of uterine rupture based on fetal heart rate monitoring is not possible. The aim of this study is to report a rare case of omentum prolapse from vagina after vaginal delivery following cesarean of a fetal death. Case Report: A 31 years old woman, G2L1 with gestational age of 38 weeks with labor pain referred to emergency maternity of one of the academic hospitals of Mashhad. Fetal heart was not detected at admission. Spontaneous contraction was appropriate for labor progress. Oxytocin was administered according to decreased contractions. Regarding to head undescending and fetal death and mother's no consent for cesarean, delivery was performed by vacuum. Omentum in vagina was touched before examining the cesarean incision. Patient was transferred to the operating room with a diagnosis of uterine rupture. Laparotomy was performed with fannenstiel incision and rupture was detected at previous cesarean scar with extension to inferior segment that suture was done. Conclusion: In cases of intrauterine fetal death, since fetal heart rate is not accessible as a risk factor for uterine rupture, it is important to notice labor progress; and in the case of reduced contractions or head undescending especially in active phase of labor, oxytocin administration should be avoided and surgery should be performed.