ارتباط نشانگرهاي پروتييني با مقاومت به بيماري پژمردگي فوزاريومي در برخي ژنوتيپ هاي عدس

Correlation of protein markers with the resistance to Fusarium wilt in some lentil lines

به منظور ارزيابي مقاومت به قارچ بيماريزايFusarium oxysporum f.sp. Lentis در ژنوتيپ-هاي مختلف عدس و ارتباط آن با نشانگرهاي پروتييني، پژوهشي گلخانه اي و آزمايشگاهي روي 38 ژنوتيپ عدس انجام شد. تجزيه واريانس صفات مورد مطالعه به صورت آزمايش فاكتوريل با دو سطح براي فاكتورAشرايط بدون بيماري و شرايط آلودگي به بيماري و 38 سطح ژنوتيپ براي فاكتورBدر قالب طرح پايه كاملا تصادفي با سه تكرار انجام شد. يادداشتبرداري در هفته چهارم و هشتم پس از مايهزني صورت گرفت كه ميانگين درصد مرگ و مير بوتهها در هفته هشتم بيشتر از هفته چهارم بود. مقايسه ميانگين صفات مورد مطالعه با استفاده از روش LSD در سطح احتمال يك درصد نشان داد كه ميانگين هاي آنها در گروههاي آماري مختلف قرار دارند. با توجه به نتايج حاصل از تجزيه خوشه اي، ژنوتيپ هاي مورد مطالعه به سه گروه مجزا تقسيم شدند كه ميانگين درصد مرگ و مير متفاوتي داشتند. نتايج حاصل از تجزيه پروتيينهاي محلول در آب و نمك نشان داد كه ميانگين تنوع ژنتيكي براي تمام مكان هاي ژني برابر 0.34 و ميانگين شاخص شانون 0.5 است. در تكنيك SDS-PAGEبراي پروتيينهاي ذخيرهاي بذر، ژنوتيپ ها در تجزيه خوشه اي به سه گروه تقسيم شدند. تجزيه رگرسيون داده هاي حاصل از پروتيين هاي محلول در آب و نمك با صفات مورفولوژيكي نشان داد كه ضريب رگرسيون بين صفات درصد مرگ و مير در هفته چهارم و هشتم با نشانگر 12 در سطح احتمال يك درصد معنيدار است. نشانگرهاي 4 و 12 به دليل داشتن ارتباط با بيش از يك صفت به عنوان موثرترين نشانگرها شناسايي شدند. به نظر ميرسد در برنامههاي اصلاحي براي بررسي مقاومت به اين بيماري، علاوه بر در نظر گرفتن صفات مهم مورفولوژيكي، از نشانگرهاي پروتييني نيز ميتوان بهره گرفت.

In order to assessing the resistance to Fusarium oxysporum f.sp. Lentis in different genotypes of lentil and its relation to protein markers, a research was programmed using 38 genotypes of lentil in Greenhouse and laboratory conditions. Analysis of studied traits was performed as a factorial experiment with two levels for Factor A (conditions without disease and conditions for disease) and 38 levels (genotypes) for Factor B based on completely randomized design with three replications. Our data showed that the average mortality of plants in the eighth week was more than the fourth week dpi. The mean comparison of studied traits by using LSD test (p=0.01) indicated that they are in different demographic groups. According to the results of cluster analysis, genotypes were divided into three groups, which were differed in the average mortality rate. Analysis of water and salt-soluble proteins showed that the average genetic variation for all loci is 0.5 and the average of Shannon index is 0.34. In the SDS-PAGE analysis for seed storage protein, genotypes were divided into three groups in cluster analysis. Regression analysis of data from proteins and water-soluble salt with morphological traits showed that regression coefficient for the average mortality of plants in the fourth and eighth week with marker 12 was significant (p=0.01). Markers 4 and 12 because of having ties with more than one trait were identified as the most effective markers. It seems that in breeding programs for resistance to the disease, protein markers can be utilized in addition to morphological traits.