اثربخشي آموزش تحليل رفتار كاربردي به والدين بر افزايش خودياري كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم

Effectiveness of Training Applied Behavior Analysis to Parents on Increasing Self-help of Children with Autism

زمينه و هدف: كودكاني كه به اختلال اوتيسم مبتلا هستند اغلب از ابتداي دوره كودكي با مشكلات متعدد رفتاري و شناختي مانند مشكلاتي در غذا خوردن، لباس پوشيدن، ارتباط زباني و فعاليت حركتي رو‌به‌رو هستند. مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش تحليل رفتار كاربردي به والدين كودكان مبتلا به اوتيسم در افزايش خودياري كودكان مبتلا به اوتيسم انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر آزمايشي همراه با پيش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه كنترل است. جامعه آماري دربرگيرنده تمامي والدين كودكان مبتلا به اوتيسم سنين پيش‌دبستان و دبستان شهر تهران در سال 1394 بودند. نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي ساده انجام شد و تعداد 30 نفر نمونه به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايدهي شده­ اند (15 نفر در هر گروه)؛ شركت‌كنندگان قبل و بعد از آموزش به مقياس بلوغ اجتماعي وايلند (1953) و فهرست گارز (1994) پاسخ دادند. روش تحليل رفتار كاربردي به والدين آموزش داده شد تا والدين از اين روش براي افزايش مهارت­ هاي خودياري كودكان شان استفاده كنند. مداخله به‌صورت گروهي در 10 جلسه نيم­ساعته برگزار شد. به‌منظور تحليل اطلاعات از روش تحليل كوواريانس يك­متغيره استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل كواريانس يك­متغيره نشان داد كه تفاوت معناداري در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در مقياس خودياري كودكان پس از اجراي برنامه مداخله تحليل رفتار كاربردي به والدين وجود دارد (001/0p<). نتيجه‌گيري: با توجه به تنيدگي بالاي والدين كودكان مبتلا به اوتيسم و خودياري پايين كودكان مبتلا به اتيسم، آموزش‌ برنامه تحليل رفتار كاربردي و تقويت مهارت‌هاي ارتباطي ضروري به نظر مي‌رسد. تلويحات ضمني نتايج پژوهش حاضر در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.

Background and purpose: Children with autism disorder from early childhood are often confronting with cognitive and behavioral problems such as problems with eating, dressing, linguistic relation, and motor activity. The purpose of this study is determining the effectiveness of training applied behavior analysis to the parents of children with autism in increasing self-help of children with autism. Method: Design of present study is experimental with pretest, posttest and control group. The population includes all parents of pre-school and primary school children with autism in Tehran in 1394 year. Sampling was done through simple random sampling and 30 Participants (15 in experimental group and 15 in the control group) were assigned randomly. Participants before and after training responded to Vineland Social Maturity Scale (1953) and Garz list (1994). Applied Behavior Analysis was taught to parents of children to use this method to increase self-help skills of their children. The intervention program was held for 10 half-hour sessions on experimental group. Univariate analysis of covariance was used to analyze the data. Results: The results of covariance analysis showed there is significant difference in experimental group comparing to control group in self-help in children after intervention of applied behavior analysis to parents. (p<0.001) Conclusion: Due to high stress parents of children with autism and low self-help of children with autism, training of applied behavior analysis program and strengthen communication skills is necessary. Results’ implications are discussed.