تأثير هنردرماني (قصه‌گويي، عكاسي و نقاشي) مبتني بر روي‌آورد شناختي ـ رفتاري بر اختلال ناخن جويدن (تك بررسي)

The Effectiveness of Art Therapy (Storytelling, Photography and Painting) Based on Cognitive-Behavioral Therapy on Nail Biting

زمينه و هدف: ناخن­ جويدن يكي از رايج­ترين مشكلات رفتاري در دوران كودكي است كه مي­تواند ناشي از اضطراب و تنيدگي باشد. هدف پژوهش حاضر تأثير هنردرماني (قصه‌گويي، عكاسي و نقاشي) مبتني بر درمان شناختي - رفتاري در درمان ناخن جويدن يك دختر 7 ساله مبتلا به اين اختلال بود. روش: اين پژوهش در چارچوب طرح تجربي تك موردي با استفاده از طرح خطوط پايه چندگانه‌ پلكاني، طي 10 جلسه روي يك آزمودني با پيگيري شش‌هفته‌اي اجرا شد. ابزار مورداستفاده شامل مصاحبه‌ي باليني، پرسشنامه سبك‌هاي فرزندپروري (بامريند،1991) و بررسي ترسيم كودك به‌وسيله آزمون ترسيم آدمك گوديناف (گوديناف - هريس، 1963) بود. طرح پژوهشي به روش تجربي تك موردي از نوع چند خط پايه بود كه براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل نموداري و ترسيمي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه تأثير هنردرماني (قصه‌گويي، عكاسي و نقاشي) مبتني بر روي­آورد شناختي - رفتاري بر اختلال ناخن جويدن از نظر باليني معنا‌دار است (0/05 < p). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه هنردرماني (قصه‌گويي، عكاسي و نقاشي) مبتني بر روي­آورد شناختي - رفتاري بر كاهش اختلال ناخن جويدن مؤثر است. به طوري كه فرد بعد از دريافت درمان علاوه بر كاهش عوامل مربوط به ناخن جويدن، در زمينه‌هاي ديگري مثل رفتارهاي بين‌فردي و اجتماعي نيز بهبود پيدا كرد؛ بنابراين مي‌توان به پژوهشگران توصيه كرد كه مدلي يكپارچه بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، در زمينه درمان ناخن جويدن تدوين شود.

Background and Purpose: Chewing nails is one of the most common behavioral problems in childhood that can be caused by anxiety and stress. The purpose of the present study was to investigate the effect of art therapy (storytelling, photography and painting) based on cognitive-behavioral therapy in treating a 7-year-old girl who had this disorder. Method: This study was an experimental single case study by using multiple-baselines. The intervention program was conducted in 10 sessions with a follow-up of six weeks. The instruments used in this study were clinical interview, observation, parenting styles questionnaire (Baumrind, 1991) and Goodenough–Harris draw-a-person test (DAP) (Goodenough- Harris, 1963). The research design was a single-case experimental multi-line method. Chart and drawing analysis were used to analyze the data. Results: The results of the study showed that the effect of art therapy (storytelling, photography and painting) based on cognitive-behavioral approach on nail-biting is clinically meaningful. (P > 0.05). Conclusion: The results showed that art therapy (storytelling, photography and painting) based on cognitive-behavioral approach is effective in reducing nail-biting disorders. Also the person after receiving the treatment, in addition to reducing the factors related to nail chewing, also improved in other areas such as interpersonal and social behaviors. Therefore, it is suggested to researchers that an integrated model based on the findings of this research be developed for the treatment of nail biting.