تأثير آموزش خودگويي هاي مثبت در كاهش اضطراب امتحان دانش آموزان ابتدايي مبتلا به نارساخواني

The Effectiveness of Positive Self-Talks on Reducing Test Anxiety in Elementary Students with Dyslexia

زمينه و هدف: نارساخواني رايج ­ترين نوع ناتواني­ هاي يادگيري خاص است. كودك نارساخوان با وجود هوش طبيعي در يادگيري خواندن و نوشتن مشكل دارد. هدف پژوهش حاضر تأثير خودگويي­هاي مثبت در كاهش اضطراب امتحان دانش­ آموزان ابتدايي مبتلا به نارساخواني بود. روش: پژوهش حاضر نيمه ­آزمايشي و از نوع پيش ­آزمون- ­پس­ آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش ­آموزان پسر دوره­ دوم ابتدايي شهرستان بستان ­آباد (آذربايجان شرقي) در سال تحصيلي 94-1395 بود كه با نمونه­ گيري تصادفي خوشه­ اي و با استفاده از ابزارهاي فهرست نارساخواني (عزيزيان، 1385) و پرسشنامه اضطراب امتحان (فيليپس، 1979) تعداد 32 دانش­ آموز نارساخوان دچار اضطراب امتحان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه­ آزمايش و كنترل جاي دهي شدند. گروه آزمايش هشت جلسه در كلاس­هاي آموزش خودگويي ­هاي مثبت شركت كردند و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات پرسشنامه اضطراب امتحان روي هر دو گروه اجرا شد و داده­ ها با استفاده از نرم­افزار SPSS و آزمون تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته­ ها: نتايج نشان داد اجراي جلسات خودگويي مثبت به‌طور معناداري اضطراب امتحان دانش ­آموزان گروه آزمايشي را نسبت به گروه كنترل كاهش داده است (0/001p<). نتيجه­ گيري: بر اساس نتايج پژوهش روش خودگويي ­هاي مثبت راهكاري مناسب براي كاهش اضطراب امتحان دانش ­آموزان نارساخوان است.

Background and Purpose: Dyslexia is the most common type of learning disability. Children with dyslexia have difficulty learning to read and write despite their normal intelligence. The aim of this study was to investigate the effectiveness of the positive self-talks on reducing test anxiety in male elementary students with dyslexia. Method: The present study was a semi-experimental and pre-test-post-test with control group. The statistical population of the study consisted of all male students in the second grade of Bostanabad (East Azarbaijan) in the academic year of 1963-94. Using cluster random sampling and using the dyslexia index (Azizian & Abedi, 2006) and the test anxiety inventory (Philips, 1979), 32 Dyslexic students with test anxiety were selected as sample and randomly assigned in two experimental and control groups. The experimental group received eight sessions in positive self-talk classes, and the control group did not receive any training. After the end of the sessions, the test anxiety questionnaire was administered to both groups and the data were analyzed using SPSS software and covariance analysis. Results: The results showed that the implementation of positive self-talk sessions significantly decreased test anxiety in experimental group students compared to control group (p <0.001). Conclusion: Based on the results of the research, positive self-talk is a acceptable strategy for reducing dyslexic students' test anxiety.