تأثير آموزش الگوي تعليمي بر روابط والد-فرزند با همايندي گرايش به تفكر انتقادي

Effect of Educational pattern Training on Parent-Child Relationship and Critical Thinking

والدين و فرزندانشان در دوران نوجواني روابط تازه­اي با يكديگر برقرار مي­كنند. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش الگوي تعليمي بر روابط والد-فرزند با همايندي گرايش به تفكر انتقادي بود. روش پژوهش نيمه تجربي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود و جامعه آماري كليه دانش­آموزان دختر كلاس دوازدهم هنرستان­هاي شهر بيرجند در سال تحصيلي 96-95 بودند. گروه نمونه با استفاده از شيوه نمونه­گيري خوشه­اي چند مرحله­اي و انتخاب تصادفي دو هنرستان از سطح شهر بيرجند و انتخاب تصادفي يك رشته تحصيلي از هر مدرسه و با در نظر گرفتن كلاس به عنوان واحد نمونه­گيري، انتخاب شده و در نهايت به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه جايگزين شدند. از پرسشنامه­هاي رابطه والد- فرزند فاين، مورلند و سئوبل (1983) و گرايش به تفكر انتقادي ريكتس (2003) براي سنجش متغيرهاي پژوهش استفاده شد. داده­هاي بدست آمده با آزمون كواريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد آموزش الگوي تعليمي موجب بهبود روابط والد- فرزند مي­شود. همچنين نتايج نشان داد كه بهبود روابطي كه نتيجه آموزش الگوي تعليمي بود توانست گرايش به تفكر انتقادي فرزندان را در بعد خلاقيت و تعهد افزايش دهد. با توجه به نتايج بدست آمده مي­توان گفت با بهبود روابط والد-فرزند در اثر آموزش الگوي تعليمي گرايش به تفكر انتقادي در فرزندان نيز افزايش پيدا مي­كند.

Parents and children from tender age through adolescence continue to renew relationships with each other. This study aims to show how Training Educational pattern influenced the Parent-Child Relationship subsequent critical thinking. In this study quasi-experimental pretest-posttest control group method was used. Statistical population of all female students in twelfth grade schools in Birjand is intended to achieve the main objective of this study. Pattern group was achieved by using the cluster sampling multistage method. A typical school in the city of Birjand was randomly chosen with a class considered as a sampling unit and finally the samples generated are divided into experimental and control groups. Questionnaire used were based on variables of Parent-child relationship (Fine, Morland and Schwebel,1983), and critical thinking (Ricketts, 2003). Data generated were analyzed through Multivariate covariance examination. The result indicates that parent-child relationships are improved by Educational pattern. Also it was demonstrated that relationship improvement due to Educational pattern increases children’s critical thinking in the aspect of creativity& commitment. It should be noted that according to the results besides the improving parent-child relationships due to educational model training, critical thinking dispositions in children is increased as well.