چكيده فارسي :
مقدمه: ادم ريه يكي از عوارض خطرناك بارداري است. شيوع اين مشكل در صورت بروز برخي عوارض بارداري مانند پره‌اكلامپسي افزايش مي‌يابد. ادم ريه به دو نوع ادم ريه قلبي و ادم ريه غيرقلبي قابل تقسيم بندي است كه هر يك علل و درمان جداگانه‌اي دارد. مطالعه مروري حاضر با هدف بررسي فيزيوپاتولوژي بيماري، عوامل دخيل در آن، راه‌هاي پيشگيري و روش‌هاي تشخيصي و درماني ادم ريه در بارداري انجام شد.
روش‌كار: در اين مطالعه مروري، به منظور يافتن مقالات مرتبط با موضوع ادم ريه در بارداري، پايگاه‌هاي اطلاعاتي PubMed، Cochrane، Embase، Scopus و google scholar با استفاده از كلمات‌كليديpulmonary edema، pregnancy، obstetrics، pre-eclampsia، fluid overload،cardiac failure ،tocolytic therapy و pregnancy complication بدون محدوديت زماني تا سال 2015 جستجو شدند. مقالات مرتبط انتخاب و در نهايت 57 مقاله مورد بررسي قرار گرفتند.
يافته‌ها: مهم‌ترين علل ادم ريه در حاملگي شامل: درمان با توكوليتيك‌ها، اختلالات قلبي زمينه‌اي، تجويز زياد مايع داخل عروقي، پره‌اكلامپسي و عفونت‌ها مي‌باشد. ادم ريه قلبي نسبت به نوع غير قلبي در بارداري شيوع بالاتري دارد و شايع‌ترين زمان آن نيز در چند روز اول پس از زايمان است. تشخيص ادم ريه با استفاده از علائم باليني، گرافي قفسه سينه و اكوكارديوگرافي امكان‌پذير است. در درمان اين نوع ادم، از درمان‌هاي كمك تنفسي، كاهش فشارخون با كمك نيتروگليسرين و استفاده از ديورتيك‌هايي مانند فروزمايد استفاده مي‌شود. درمان ادم ريه غير قلبي در بارداري نيز معطوف به رفع دليل زمينه‌اي و درمان‌هاي حمايتي مي‌باشد.
نتيجه‌گيري: با توجه به مكانيسم ايجاد ادم ريه در بارداري، اقدامات پيشگيرانه در جهت كاهش بروز اين عارضه در بيماران در معرض خطر بسيار مهم است. در صورت بروز نيز، اقدامات حمايتي و درماني به موقع مي‌تواند در اغلب موارد باعث نجات بيمار شود.
چكيده لاتين :
Introduction: Pulmonary edema is a dangerous complication of pregnancy. The prevalence of this emergency increases by some pregnancy complications like preeclampsia. Pulmonary edema can be categorized into two types of cardiogenic and noncardiogenic subtypes which each one has separate cause and treatment. This study was performed with aim to evaluate the pathophysiology of disease, factors involved in it, prevention and diagnosis and treatment of pulmonary edema in pregnancy.
Methods: In this review article, to find the relevant articles, we searched databases of PubMed, Cochrane, Embase, Goggle Scholar and Scopus using the keywords of pulmonary edema, pregnancy, obstetrics, preeclampsia, fluid overload, cardiac failure, tocolytic therapy and pregnancy complication without time limitation up to 2015. 57 articles was selected and reviewed.
Results: Most important causes of pulmonary edema in pregnancy included tocolytic therapy, pre-existing cardiovascular disease, over hydration by intravenous fluid, preeclampsia and infections. Cardiogenic pulmonary edema is more prevalent than the noncardiogenic type in pregnant women and occurs more usually in the first days of postpartum period. The diagnostic tests for pulmonary edema are clinical symptoms, chest X ray and echocardiography. The treatment of this edema is ventilator support, blood pressure reduction by nitroglycerin and loop diuretics like furosemide. For non-cardiogenic pulmonary edema, the treatment consists of supportive measures and resolution of underlying disorder.
Conclusion: According to the mechanism of pulmonary edema, preventive measures are crucial in high risk patients. In cases of pulmonary edema, early prompt supportive cares and proper treatments can save the patient’s life.
