بررسي مناقشه هسته‌اي ايران و كشورهاي 1+5 بر اساس نظريه بازي‌ها

The Study of Nuclear Dispute of Iran and Countries 5+1 Based on the Game Theory

مناقشه هسته‌اي ايران و كشورهاي 1+5، يكي از چالش برانگيزترين موضوعات سياست داخلي و خارجي ايران در طي يك دهه گذشته بوده است. هدف اين مقاله، بررسي مناقشه هسته‌اي ايران و كشورهاي 1+5 در بازه زماني 1394-1384 بر اساس نظريه بازي‌ها و با استفاده از روش توصيفي- تحليلي است. يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد كه طرفين اين مناقشه از سال 1384 تا سال 1390، از بازي‌هاي جنگ فرسايشي و لبه پرتگاه در ذيل بازي‌هاي تقابل‌گرايانه استفاده مي‌كردند. اين بازي‌ها مبتني بر عدم همكاري و تقابل بود. از سال 1390 تا سال 1394 به دليل عدم تحقق اهداف طرفين و سخت‌ترشدن شرايط ادامه اين بازي‌ها براي بازيگران، طرفين به بازي‌هاي چانه‌زني و معماي زنداني در ذيل بازي‌هاي همكاري‌جويانه تغيير شيوه داد. همچنين بسته به نوع بازي در هر مرحله، فواصل دورهاي مذاكره تعيين مي‌شد به طوري كه با گذار به بازي‌هاي همكاري جويانه، فواصل مذاكرات نيز كاهش چشمگيري يافت

Nuclear Dispute of Iran and Countries 5+1 has been one of the most challenging issues in Iran's domestic and foreign policy over the past decade. Using descriptive-analytical method, the purpose of this article is to study of nuclear dispute of Iran and countries 5+1 in the period of 2005- 20015 based on the game theory. The findings of the paper show that two sides of the dispute used the war of extinction game and the edge of the abyss game as conflict games from 2005 to 2011. These games were based on non-cooperation. Due to the failure to achieve goals and becoming more difficult the continuation of these games for players, two sides of the dispute went to the bargain game and prisoner's dilemma game. Also depending on the type of each game at each stage, the time of negotiation rounds was determined so the time of negotiation rounds decreased dramatically.