نقش عوامل راهبردي محيطي در تبيين اعتماد سياسي

The Role of strategic environmental variables in improvement of political trust (Text in Persian)

در بيشتر جوامع به علت مجموعه اي از عوامل نظير از خود بيگانگي، فقدان سرمايه ي اجتماعي، وجود رسانه هاي انتقادي و يا ميزان پاسخ گويي نهادها و سازمان هاي عمومي، ميزان اعتماد به دولت و سازمان هاي تابعه كاهش يافته است. اما بررسي ها نشان مي دهد كه برخي عوامل محيطي نظير سطح اعتماد اجتماعي نيز در اين ميان موثر است. در اين مقاله پس از مروري بر ادبيات اعتماد، تاثير عوامل راهبردي محيطي را در افزايش يا كاهش اعتماد عمومي به دولت و سازمان هاي دولتي و نيز اعتماد سياسي مورد ارزيابي قرار مي دهيم. لذا هدف اين مقاله، مطالعه و بيان نقش عوامل استراتژيك محيطي در اعتماد سياسي است. روش تحقيق، توصيفي از نوع پيمايشي است و براي جمع آوري اطلاعات آن از ابزار پرسشنامه و براي بررسي و تحليل فرضيات آن از نرم افزارهاي آماري SPSS و LISREL استفاده شده است. سازمان هاي دولتي و غيردولتي شهر تهران جامعه ي آماري اين پژوهش را تشكيل مي دهند كه نمونه ي آماري (مشتمل بر چند سازمان دولتي و خصوصي) از ميان جامعه ي آماري فوق انتخاب و پرسشنامه ي نهايي در ميان آن ها توزيع شد. يافته هاي نهايي پژوهش، وجود رابطه ي معنادار ميان مولفه هاي مهم محيط راهبردي از يك سو و سطح اعتماد عمومي از سوي ديگر را تاييد مي كنند. باتوجه به مغفول ماندن نقش عوامل راهبردي محيطي در اعتماد عمومي به دولت و نهادهاي سياسي، پژوهش حاضر تلاش داشته با تاكيد بر نقش مهم اين دست متغيرها، الگويي توسعه يافته و جامع را براي عوامل راهبردي موثر بر اعتماد عمومي به دولت در كشور ايران طراحي كند و از اين جهت به گسترش و تكميل مرزهاي دانش موجود در اين حوزه كمك خواهد نمود.

Trust is the basis for almost all the ongoing interactions in human societies; either interpersonal or social communications among various groups. Still in most if not all the societies، the degree of overall trust to government and its subsidiaries is heavily tempered by a diverse array of reasons involving loss of social capital، exposure to critical media، and especially decrease or loss of accountability of public sector organizations and followed institutions. But there are many evidences show that strategic environmental variables such as social trust may be effective on this situation. In this article، we study trust literature firstly and then evaluate the effect of strategic environmental factors on public and political trust. Research method was descriptive (survey research). Data was gathered with questionnaires and analyzed with LISREL and SPSS. Our statistical sample has selected from the research community that formed from Public and private organizations in Tehran. As the role of strategic environmental factors in public and political trust remained neglected، this article try to emphasize this important role and suggests developed model for strategic environmental variables that effect public and political trust in Iran. Hence the article can help to improve and complete the boundary of knowledge in relevant areas. The results of such studies can be considered as the basis for more attention to the public and political trust and solutions for their improvements.