عنوان مقاله :
ميزان شيوع گواتردر دانش آموزان دو شهر رشت و سنگر(استان گيلان) و در پاييز سال 1368
عنوان به زبان ديگر :
A study on the prevalence of Gioter in school students of Rasht City and the town of sangar
پديد آورندگان :
هدايتي امامي، محمدحسن بيمارستان دكتر حشمت رشت , فرهادفر، زهرا بيمارستان دكتر حشمت رشت , برزيگر، سميرا بيمارستان دكتر حشمت رشت , مرادي، زهرا بيمارستان دكتر حشمت رشت , اسماعيلي، مير احمد بيمارستان دكتر حشمت رشت
كليدواژه :
گواتر , رشت , شهر سنگر
چكيده فارسي :
براي يافتن ميزان شيوع گو اثردر دانش آموزان رشت و سنگر در سال 1368 شيوع گواتردر 0916 نفر از دانش آموزان 6 الي 18 ساله مدارس زشت (2504 دختر و 1572 پسر) و سنگر( 845 دخترو 1169 پسر) كه به طور نمونه برداري اتفاقي انتخاب شما با بررسي شد. درجه گواتر براساس درجه بندي سازمان بهداشت جهاني تعيين شد. براي بررسي آماري از تست خريد و استفاده شد گواثردر 86.% از دختران رشت، 83.% پسران رشت، 93% دختران سنگرو 90% پسران سنگر وجود داشت. گواتر قابل ديدن، يعني گواتر درجه دو و بالاتر در 43% دختران رشت و 40% پسران رشت 45% دختران سنگرو 45% پسران سنگرديده شد. تفاوت ميزان شيوع گواتردر دختران و در پسران در هر دو منطقه رشت و سنگر قابل ملاحظه بود (02/0P<). شيوع گواتر در منطقه روستايي سنگر پيش از شروع آن در منطقه شهري رشت بود (005/0>P). گواتردرجه 3 در دختران فراوانتراز پسران بود(05/0>P) در اين گروه سني هم در دختران و هم در پسران با افزايش سن، پرميزان شيوع گواتر افزوده ميشود (02/0>P) در مقايسه با بررسيهاي انجام شده در شهرهاي ديگر ايران، از جمله در شهريار، شرق تهران ، نيشابور ميزان شيوع گواتر در استان گيلان بيشتر است (005/0 >P) بدين ترتيب معلوم ميشود كه در دانش آموزان دو منطقه رشت و سنگرشيوع گواتردرحد هيپراندمي است. شيوع گواتر قابل ديدن در دختران پيش از شيوع آن در پسران است. با افزايش سن پر ميزان شيوع گوائر افزوده ميشود. ميزان شيوع گواتر در گيلان بيش از شيوع آن در چند منطقه بررسي شده ديگر ايران است
چكيده لاتين :
The Prevalence of goiter in 6091 of six to eigthteen years old schoolchildren of Rasht (2504 girls, 1574 boys)and Sangar (845 girls, 1169 boys) was determined in 1368. The schools were selected randomly. The grades of goiter were determined according to WHO classification. For statistical analysis, X2 test was used.
Eighty six percent of Tasht's girls, 83% of Rasht's boy, 93% of Sangar's girls and 90% of Sangar's boys had goiter. The prevalence of visible goiter (grade=> 2) in Tasht's girls was 43% in Rasht's boys was 40%, in Sangar's girls and boys was 45% and 45% respectively. The difference between prevalence of goiter in girls and boys of both Rasht and Sangar was significant p<0.02). The prevalence of goiter in sangar (a rural area was significantly higher than prevalence of goiter in Rasht (an urban area) (P<0.005). The prevalence of grade 3 goiter in girls was higher than that in boys(p<0.005). In this age group, both in girls and boys, the prevalence of goiter increases with age (P<0.02). The prevalence of goiter in Guilan is significantly higher than the prevalence of goiter in shahryar, East of Tehran, Neyshabur (P<0.005).
In conclusion, the goiter is hyperendemic in schoolchildren of Rasht and Sangar. The goiter is more prevalent in girls than in boys. The prevalence of gioter increases with age. The prevalence of goiter in Guilan is higher than that in some other studied areas of Iran.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي گيلان
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي گيلان