مقايسه ميزان ظرفيت جذب زايلن در دو نوع جاذب دياتوميت داراي نانو ذرات دي اكسيد روي و بدون آن

به دليل رشد سريع صنايع، تماس هاي شغلي با تركيبات آلي فرار روز به روز در حال افزايش است كه به جهت داشتن اثرات سوء بر روي انسان مي بايست جهت كنترل آنها اقدام نمود. بنابراين هدف از اين مطالعه مقايسه ميزان ظرفيت جذب زايلن در دو نوع جاذب دياتوميت داراي نانو ذرات دي اكسيد روي و بدون آن مي­باشد. مواد و روش‌ها: بعد از اصلاح شيميايي و حرارتي دياتوميت توسط هيدروكلريك اسيد 1 مولار آزمايشات جذب بر روي دو نوع دياتوميت تثبيت شده با نانو ذرات دي اكسيد روي و بدون نانو ذرات انجام شد. ايزوترم­ هاي جذب براي بررسي ظرفيت جذب زايلن و مطابقت داشتن آنها با الگوي آيوپاك مورد بررسي قرار گرفت. آناليز داده ها با دستگاه phocheck tiger انجام گرفت. نتايج: بوسيله آناليز BET مشخص شد كه جاذب دياتوميت داراي نانو ذرات نسبت به جاذب دياتوميت بدون آن مساحت سطح ويژه كمتري دارد. تستSEM و آناليز EDX حاكي از اين است كه ذرات ZnO بر روي جاذب تثبيت شده­ اند. ميزان ظرفبت جذب زايلن بعد از اصلاح با نانو ذرات از 1.64 به 2.6 ميلي گرم به گرم افزايش داشت و زمان نقطه شكست بعد از اصلاح با نانو ذرات از 18 به 14 دقيقه كاهش يافت. نتيجه‌گيري: اصلاح دياتوميت با نانو ذرات Zno باعث افزايش ميزان ظرفيت جذب شده و به عنوان كاتاليستي مناسب جهت حذف آلاينده­هاي آلي فرار پيشنهاد مي ­شود.