شماره ركورد :
1021251
عنوان مقاله :
شاخص سواد سلامت: ابزاري نو براي ارزيابي سواد سلامت
عنوان به زبان ديگر :
Health literacy index: A new tool for health literacy assessment
پديد آورندگان :
دلاور، فرزانه دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه آموزشي پرستاري بهداشت جامعه و سالمندي , پاشايي پور، شهزاد دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه آموزشي پرستاري بهداشت جامعه و سالمندي , نگارنده، رضا دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه آموزشي پرستاري بهداشت جامعه و سالمندي
تعداد صفحه :
6
از صفحه :
1
تا صفحه :
6
كليدواژه :
سواد سلامت , نظام مراقبت سلامت
چكيده فارسي :
اصطلاح سواد سلامت (بهداشتي) به مفهوم يك مهارت شناختي و به عنوان مسأله‌اي مهم و تأثيرگذار در نظام مراقبت سلامت نخستين بار در سال 1974 در يك پانل آموزشي در مورد آموزش بهداشت، مطرح شد. از آن زمان تاكنون اين مفهوم در موارد متعددي توسط محققان حوزه‌هاي سوادآموزي و سلامت، توسط محققان مورد بحث قرار گرفته و تعاريف گوناگوني براي آن ارايه شده است. به طور معمول سواد سلامت را به عنوان طيف گسترده‌اي از دانش و مهارت در زمينه كسب، پردازش، فهم و به كارگيري اطلاعات سلامت تعريف مي‌كنند (1). اهميت سواد سلامت در تأثير بر نتايج سلامتي بيماران به خوبي شناخته شده است و نقش مهمي در تصميم‌گيري افراد در مورد نيازهاي حوزه سلامت خود ايفا مي‌‌نمايد (2). سواد سلامت به عنوان يك مهارت اجتماعي و شناختي داراي ابعاد مختلفي از قبيل كسب (access)، پردازش (appraising)، فهم (understanding) و اجراي دانش و اطلاعات سلامت به دست آمده (apply) مي‌‌باشد كه توانايي فهم مفاد آموزشي به عنوان يكي از ابعاد آن، در بيماران اهميت مضاعف دارد (6-3). در سال‌هاي اخير سواد سلامت به عنوان يك مهارت مهم شناخته شده است كه بيماران براي تصميم‌گيري مناسب بهداشتي در موقعيت‌هاي دشوار پيش رو به آن نياز دارند. بهبود سواد سلامت افراد منجر به پيامدهايي چون افزايش توانايي بالقوه بيماران جهت اخذ تصميمات آگاهانه، كاهش خطرات تهديدكننده سلامت، افزايش پيشگيري از بيماري‌ها، ارتقاي امنيت، افزايش كيفيت زندگي و افزايش كيفيت مراقبت از افراد مي‌‌شود (9-7). براي آموزش افراد معمولاً به سطح سواد عمومي افراد و نه لزوماً سواد سلامت آن‌ها توجه مي‌شود. حال آن كه تفاوت بارزي بين سواد سلامت و سواد عمومي وجود دارد. سواد عمومي شامل توانايي خواندن، نوشتن و داشتن مهارت‌هاي پايه‌اي است. در مقابل سواد سلامت به عنوان يك مهارت شناختي و اجتماعي تعريف مي‌شود كه توانايي افراد را در دستيابي، فهم و استفاده از اطلاعات در راستاي ارتقاي سلامت تعيين مي‌كند (10). مطالعات نشان داده‌اند كه محدوديت سواد سلامت عوارض متعددي را در حوزه‌هاي مختلف سلامتي از قبيل عدم دسترسي به خدمات بهداشتي مناسب، تمايل كمتر به پيگيري درمان، تبعيت دارويي اندك، افزايش ميزان مراجعه به اورژانس‌ها، افزايش طول دوره درمان در بيمارستان و افزايش ميزان مرگ‌ و مير ايجاد كرده و تأثير چشم‌گيري در استفاده از خدمات مراقبت سلامت دارد (6-3). علاوه بر اين موارد، تأثير اقتصادي منفي ناشي از سواد سلامت پايين بر بيماران و سيستم بهداشت و مراقبت سلامت را نمي‌توان ناديده گرفت. اين موارد نشان‌دهنده لزوم توجه به سواد سلامت افراد است. براساس مطالعه‌اي كه توسط منتظري و همكاران در ايران صورت گرفته، نشان داده شده است كه نيمي از جمعيت ايران داراي محدوديت سواد سلامت بوده و اين محدوديت در گروه‌هاي آسيب‌پذير، از جمله سالمندان، زنان خانه‌دار، افراد بي‌كار و افراد باسواد عمومي محدود، شايع‌تر است. به گونه‌اي كه اين امر آنان را در معرض خطر در مورد انحراف از سلامت قرار مي‌دهد (2). همچنين يافته‌هاي حاصل از مطالعات مختلف صورت گرفته نشان مي‌دهد كه برخي از اطلاعات سلامت مناسب شنوندگان نبوده و نياز آن‌ها را برطرف نمي‌كند. حال آن كه تأثير سواد سلامت محدود مي‌تواند با كمك اطلاعات سلامت مناسب بهبود يابد. لذا مسأله چالش برانگيزي كه در برخورد با اين افراد وجود دارد، نحوه آموزش اين افراد (از نظر درك اطلاعات سلامت) مي‌باشد. كه براي رفع آن راهبرد‌هاي متفاوتي چون محدود كردن اطلاعات ارايه شده در هر بار ملاقات بيماران، عدم استفاده از اصطلاحات تخصصي، صحبت آهسته، جستجو براي يافتن محتواي آموزشي متناسب با توانايي خواندن افراد، استفاده از تصاوير براي توضيح مفاهيم مهم، تشويق بيماران به سؤال پرسيدن و بررسي درك افراد از آموزش ارايه شده با كمك روش‌هاي teach back و show me ارايه شده است (11). در ادامه اين تلاش‌ها در سال 2011 مركز كنترل بيماري‌هاي آمريكا (CDC) شاخص سواد سلامت (Health Literacy INDEX) را به عنوان ابزاري جهت تهيه يك مفاد آموزشي مناسب برحسب سواد سلامت افراد، طراحي نموده است. اين چك ليست جامع در 10 معيار و 63 گويه تهيه شده كه معيارها و گويه‌هاي مرتبط با آن در جدول شماره 1 آورده شده است. مطابق با اين چك ليست و براساس ده معيار آن، فرايند آموزشي مورد نظر (محتوا، روش اجرا و شواهد) به طور كامل بررسي مي‌شود تا تأثير سواد سلامت بر درك اطلاعات ارايه شده به افراد را محدود سازد و همكاران تأثير استفاده از اين شاخص را در تهيه مفاد آموزشي در‌ زمينه سقوط سالمندان بررسي كردند. نتايج اين مطالعه نشان داد تمامي اطلاعات آموزشي تهيه شده براي مخاطبان مناسب نبوده و نياز آن‌ها را رفع نمي‌كند، همچنين با كمك شاخص سواد سلامت، امكان فراهم‌آوري مواد آموزشي متناسب با سطح سواد سلامت سالمندان وجود دارد (7). با توجه به پايين بودن سطح سواد سلامت مردم، تهيه مفاد آموزشي منطبق با سطح سواد سلامت مخاطبان امري ضروري است و از آن جا كه مطالعات اندكي در خصوص اثربخشي استفاده از شاخص سواد سلامت صورت گرفته است، ضرورت دارد پژوهشگران حوزه‌هاي مرتبط، به تدارك شواهد تجربي براي كارايي و اثربخشي آن بپردازند.
چكيده لاتين :
Health (hygienic) literacy is a cognitive skill and an important and effective issue in the healthcare system that was first proposed in 1974 in an educational panel about health education. Since then, this concept has been discussed by the researchers in various fields of literacy and health, and many definitions have been presented for it. Usually, health literacy is defined as a wide range of knowledge and skills in accessing, appraising, understanding and applying health information (1). The importance of health literacy impact on the health outcomes of the patients has been well recognized and it has an important role in individual’s decision-making regarding their health needs (2). Health literacy as a social and cognitive skill has various aspects including accessing, appraising, understanding and applying. The ability to understand the educational content, as one of its aspects, has a significant importance in the patients (3-6). In recent years, health literacy has been recognized as an important skill that patients require for making an appropriate health decisions in difficult situations they encounter. Improving patients’ health literacy would cause outcomes such as increasing the patients’ potential to make informed decisions, decreasing health-threatening risks, increasing prevention of the diseases, improving patient safety, and improving quality of life and patient care (7-9). To educate people, usually their general literacy would be considered, not their health literacy; while there is a significant difference between general literacy and health literacy. General literacy means having the ability to read and write and having basic skills. In contrast, health literacy is defined as a cognitive and social skill determining the individuals’ ability to access, understand, and apply information in order to promote health (10). Studies have shown that limited health literacy is associated with various complications in different aspects of health including lack of access to appropriate health services, less willingness to follow up treatments, less compliance with medication, increased number of visits to the emergency ward, increased duration of hospitalization, and increased mortality rate, and it has a significant effect on using healthcare services (3-6). Furthermore, the negative economic effect of low health literacy on the patients and healthcare system could not be ignored. These issues would indicate the need for paying more attention to individuals’ health literacy. According to a study conducted by Montazeri et al in Iran, it has been revealed that half of the Iranian population has a limited health literacy and this limitation is more common in the vulnerable groups such as the elderly, housewives, unemployed people and those with lower education levels; this would put them at more health risks (2). Also, results of various studies have shown that some health information is not appropriate for the audience and would not address their needs; whereas the effect of limited health literacy could be improved using appropriate health information. So, the challenging issue regarding these individuals is how to train them (regarding understanding health information); there are various strategies for resolving this issue such as limiting the information provided at each patient’s visit, avoiding technical terms, speaking slowly, finding educational content tailored to individuals’ ability to read, using pictures for explaining important concepts, encouraging people for asking more questions and assessing individuals’ understanding of the education provided using teach back and show me methods (11). In this regard, in 2011, Centers for Disease Control and Prevention (CDC) designed the Health Literacy Index as a tool for providing appropriate educational content based on people’s health literacy. This comprehensive checklist comprises 63 items organized into 10 criteria; its criteria and items are shown in table 1. According to this checklist and based on its ten criteria, the educational process (content, procedure and evidence) would completely be evaluated to limit the effect of health literacy on the understanding of information provided to individuals (12). Andrade and colleagues studied the impact of using this index in providing educational materials for falling in the elderly. The results of this study showed that all the educational information is not suitable for audience and does not meet their needs. However, with the help of Health Literacy Index, it is possible to provide educational materials that are fit for the level of health literacy of elderly (7). Due to the Low health literacy is very common particularly in the elders, it is crucial to provide educational materials that are consistent with the level of health literacy in target groups. Regarding the small number of studies have been conducted on the impacts of using health literacy index, It is imperative that the researchers in the related fields provide empirical evidence for its efficiency and effectiveness.
سال انتشار :
1397
عنوان نشريه :
حيات
فايل PDF :
7501897
عنوان نشريه :
حيات
لينک به اين مدرک :
بازگشت