تاثير اميد درماني گروهي بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكروزيس

The effect ofhope therapy on quality of life in multiple sclerosis patients

مولتيپل اسكروزيس يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن سيستم عصبي مركزي و از مهم ترين بيماري هاي تغييردهنده زندگي فرد،به ويژه در سنين جواني مي باشد كه باعث افت شديد سطح كيفيت زندگي بيماران مبتلا شده و به تدريج فرد را به سوي ناتواني پيش خواهد برد. يكي از شاخص هاي موفقيت مداخلات درماني در بيماران مزمن بهبود كيفيت زندگي است. لذا پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير اميد درماني بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكروزيس صورت گرفته است. روش براي انجام پژوهش حاضر از يكي از طرح هاي نيمه تجربي به نام طرح كنترل نابرابر استفاده شده است. نمونه ها با روش نمونه گيري مبتني بر هدف، در دسترس بودن و بر مبناي داوطلبانه بودن آزمودني ها از ميان بيماران عضو انجمن (multiple sclerosis) MS اصفهان انتخاب شدند. 24 آزمودني، بر مبناي داوطلبانه بودنشان در دو گروه 12 نفري شاهد و مداخله گمارش شدند. گروه مداخله در 8 جلسه 90 دقيقه اي اميد درماني شركت كردند اما گروه شاهد در زمان اجراي آزمايش مداخله اي دريافت نكرد. براي جمع آوري داده ها در قبل و بعد از مداخله درماني از پرسشنامه هاي دموگرافيك و فرم كوتاه كيفيت زندگي (WHOAOL- BREF) استفاده شد. داده ها با استفاده از آماره هاي توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، فراواني) و آماره هاي استنباطي (تحليل كواريانس) و با نرم افزارSPSS v.16 مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها نتايج نشان داد كه كيفيت زندگي گروه مداخله بعد از جلسات درماني در مقايسه با گروه شاهد تفاوت معناداري پيدا كرد (0/0001>p). همچنين اثر تعاملي جنسيت و مداخله نيز معنادار نبود به اين معني كه تغيير رفتار افراد پس آزمون در كيفيت زندگي در گروه شاهد و مداخله بستگي به جنسيت آن ها نداشت. نتيجه گيري پژوهش حاضر نشان داد كه اميد درماني مي تواند به بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكروزيس بيانجامد. بنابراين بهره گيري از اين رويكرد درماني در بيماران مولتيپل اسكروزيس و ساير بيماران مبتلا به بيماري هاي مزمن توصيه مي گردد.

Multiple sclerosis is one of the most common chronic diseases of central nervous system that can change people’s life especially in youth. It causes serious loss of quality of life and gradually increases people’s inability. One of the successful measures of therapeutic interventions in chronic patients is quality of life. Therefore، the present study was an attempt to investigate the effect of hope therapy on quality of life in multiple sclerosis patients. Methods In this study، one of the quasi- experimental designs called unequal control design was used. Sampling of this study was objective، voluntary and available. 24 subjects on voluntary basis in control and experimental groups were counted. Questionnaire of quality of life was used to collect data. After administering pre-test، experimental group participated in 8 sessions of 90 minutes of hope-therapy but control group received no interventions during the experiment. Both groups were finally post–tested. Data were analyzed with SPSS software and ANOVA test. Results The results showed that after therapeutic sessions، quality of life in experimental group in comparison to control group found a significant difference، while، gender effect wasn’t significant. The interactive effect of gender and intervention wasn’t also significant. It means that behavioral change of subjects participating in post-test on quality of life in both groups didn’t depend on their gender. Conclusion Hope-therapy improved quality of life in multiple Sclerosis patients. Therefore، using therapeutic approach in multiple sclerosis patients and other patients with chronic diseases is recommended.