ارتباط اجراي مستمر آكوپيشن هاي ورزش و مطالعه با كاركردهاي اجرايي در سالمندان

مقدمه و اهداف بررسي اثر دراز مدت استفاده از آكوپيشن­ها در ارتقاء توانمندي­هاي فردي از جمله اقداماتي است كه اهميت كاردرماني را در زندگي افراد مشخص مي­نمايد. هدف از مطالعه حاضر پاسخ به اين سوال است كه آيا افرادي كه به­طور مستمر از آكوپيشن­هاي ورزش و مطالعه استفاده مي­كنند، از كاركردهاي اجرايي بهتري برخوردار هستند. مواد و روش­ها مطالعه­ي حاضر گذشته نگر با 100 شركت كننده 95-50 سال انجام شد. نمونه­گيري به صورت خوشه­اي لايه­اي در 4 منطقه تهران انجام گرفت. شركت كننده­ها بر طبق پرسش­نامه دموگرافيك در 4 گروه فقط مطالعه، فقط ورزش، هر دو و هيچكدام قرار گرفتند و سپس براي بررسي كاركرد اجرايي 3 آزمون استروپ، برج لندن و ويسكانسين را انجام دادند. براي بررسي اختلاف ميانگين نمرات آزمون كاركرد اجرايي در 4 گروه از آزمون تحليل واريانس يك طرفه و براي بررسي تفاوت بين گروه از آزمون مقايسه زوج با اصلاح بنفروني استفاده شد. يافته­ها افرادي كه هيچ آكوپيشن مستمري (ورزش و مطالعه) از نوجواني تا زمان حاضر نداشتند در مقايسه با 3 گروه ديگر (فقط مطالعه، فقط ورزش، هر دو) در آزمون­هاي كاركرد اجرايي به­طور معناداري ضعيف­تر بودند (05/0>P)، اما بين ساير گروه­ها (هر دو فقط ورزش، هر دو فقط مطالعه، فقط ورزش و فقط مطالعه) تفاوت معناداري وجود نداشت. نتيجه­گيري افرادي كه يكي از آكوپيشن­هاي ورزش، مطالعه و يا هر دو را انجام مي­دادند در مقايسه با افرادي كه هيچ كدام از اين آكوپيشن­ها را انجام نمي­دادند، از كاركرد اجرايي بهتري برخوردار بودند. به نظر مي­رسد انجام زود هنگام دو فعاليت مطالعه و ورزش در سال­هاي جواني و ادامه آن تا پيري مي­تواند از افت شديد كاركردهاي اجرايي در پيري جلوگيري كند، اما اين نظريه نياز به بررسي­هاي بيشتري در مطالعات طولي دارد.