اثربخشي واقعيت درماني به شيوه گروهي مبتني بر تئوري انتخاب بر كيفيت زندگي افراد پرخاشگر

The Effectiveness of Group Reality Therapy Based on Choice Theory on Quality of Life in People with Aggression

يكي از مشكلاتي كه در جامعه مورد توجه قرار گرفته است، پرخاشگري مي باشد كه بر كيفيت زندگي تاثير دارد. يكي از سوال هاي اساسي اين است كه چگونه مي توان پرخاشگري را كاهش داد. برهمين اساس، هدف مطالعه حاضر بررسي اثر بخشي واقعيت درماني گروهي مبتني بر تئوري انتخاب بر كيفيت زندگي افراد پرخاشگر بود. روش كار اين مطالعه يك طرح شبه آزمايشي با پيش-پس آزمون داراي گروه كنترل بود. شركت كنندگان در دو گروه جايگزين شدند، گروه آزمايش ده جلسه واقعيت درماني دريافت كرد ولي گروه كنترل هيچ درماني را دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه كيفيت زندگي و پرسشنامه پرخاشگري AQ بودند. يافته ها تحليل داده ها نشان داد كه در گروه مداخله كيفيت زندگي افزايش معني داري نسبت به گروه كنترل دارد و همچنين نتايج تحليل كواريانس نشان مي دهد كه با كنترل پيش آزمون نتايج پس آزمون براي متغيرهاي ارتباطات اجتماعي و روحي رواني از زير مقياس هاي كيفيت زندگي تفاوت معني داري بين دو گروه وجود دارد. نتيجه گيري طبق نتايج به دست آمده مي توان بيان كرد كه واقعيت درماني به شيوه گروهي بر روي افراد پرخاشگري، به دليل تاكيدي بر كنترل دروني، بهبود ارتباطات و ارضا موثر نيازها دارد مي تواند باعث افزايش كيفيت زندگي گردد.

One problem that has recently gained growing attention in the society is aggression, as it can significantly affect the quality of life. In this regard, a major concern is how to curb aggression. Accordingly, the primary goal of this study was to investigate the effectiveness of group reality therapy based on choice theory on quality of life in aggressive people. Methods It was a quasi-experimental study with a pre/post-test design and a control group. Participants were assigned to two groups. The experimental group had 10 sessions of reality therapy, while the control group did not receive any instruction in this regard. The main research instruments were quality of life inventory and aggression questionnaire (AQ). Results The results of data analysis showed a significant increase in the quality of life of subjects in the intervention group compared to the control group. In addition, the results of ANCOVA showed that controlling the pre-test and post-test results for variables of social and psychological communication as subscales of quality of life, made a significant difference between the two groups. Conclusions According to the results, it could be concluded that group reality therapy, due to its emphasis on internal locus of control, improved communication and effective satisfaction of needs, which can enhance quality of life in people with aggression.