تأثير تمرين سبز بر بهبود كيفيت خوابِ زنان سالمند بدون ‌فعاليت بدنيِ منظم در شهر اراك

ميزان اختلال بي‌خوابي كه مشخصه‌ي آن ناتواني مداوم در به خواب رفتن و يا حفظ خواب است، با بالا رفتن سن افزايش مي‌يابد. هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير تمرين سبز بر بهبود كيفيت خواب زنان سالمند بدون فعاليت بدني منظم در شهر اراك بود. شركت‌كنندگان، 45 از زنان سالمند بالاي 60 سال با كيفيت خواب ضعيف ساكن شهر اراك بودند كه به صورت داوطلبانه در دو گروه آزمايشي و كنترل در تحقيق شركت كردند.گروه آزمايشي به مدت 10 هفته، هفته‌اي سه جلسه و هر جلسه، 60 دقيقه در تمرينات شركت كردند. داده‌هاي پژوهش با استفاده از پرسش‌نامه‌ي سنجش كيفيت خواب پيتزبورگ (PSQI) جمع‌آوري شد و با استفاده از آزمون t همبسته و t مستقل و با نرم‌افزار SPSS نسخه ي 16 با سطح معني‌داري 05/0 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها نشان داد گروه آزمايشي افزايش معني‌داري در ميانگين نمره ي كيفيت خواب پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون داشتند (05/0≥P). گروه آزمايشي نسبت به گروه كنترل، افزايش معني‌داري در ميانگين نمره‌ي كيفيت خواب (كل)، كيفيت ذهني خواب، كارايي خواب معمول، كل مدت زمان خواب، اختلال عملكرد روزانه، مدت زمان لازم براي به خواب رفتن داشت (0.05≥P). با وجود اين، بين ميانگين نمره‌ي دو گروه در زيرمقياس‌هاي اختلالات خواب و استفاده از داروي خواب‌آور تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. اين يافته‌ها از تأثير تمرين سبز بر بهبود كيفيت خواب زنان سالمند داراي مشكلات خواب حمايت مي‌كند.