روايت زنان سرپرست خانوار از موانع شادماني (مطالعه موردي زنان سرپرست خانوار تهران)

پژوهش حاضر با هدف مطالعه روايت زنان سرپرست خانوار از زندگي خود، شادي و ناشادي، زمينه ها و پيامدهاي آن صورت گرفته است. شادي و ناشادي از هيجاناتي مي‌باشند كه برعملكرد و بهره وري، روابط اجتماعي و اعتماد اجتماعي، تعاملات و مشاركت اجتماعي افراد اثر گذاشته و شرايط را براي هم بستگي و انسجام اجتماعي بهتر مهيا و يا مسدود مي سازند. از آنجا كه معمولاً و در تحقيقات متعدد، زنان سرپرست خانوار از جمله گروه هاي محروم جامعه محسوب شده كه هم از حيث مادي و هم از جنبه‌هاي عاطفي و رواني در معرض مخاطراتي قرار دارند؛ لذا مطالعۀ حاضر با اتخاذ رويكردي كيفي و با استفاده از تكنيك مصاحبه عميق و نيمه ساختاري و با عنايت به اشباع نظري با ۳۰ نفر از زنان سرپرست خانوار تهراني به بررسي علل زمينه اي، راهكارهاي مقابله اي و در نهايت پيامد هاي احساس غم و شادي در اين گروه پرداخته است. يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه موانع شادماني به شيوه هاي گوناگون در زندگي اجتماعي اين گروه مداخله مي كند و در نهايت نيز منجر به طردي خود خواسته و تحميلي در زندگي آن ها مي شود. شرايط نامناسب گذشته و حال و پيش بيني آشفته از آينده اي مبهم، بستري را براي كاهش احساس شادماني فراهم آورده، راهكارهاي هاي مقابله اي را در قالب احساس نابرابري، افسردگي و فشار روحي و رواني شكل داده و به احساس بي انصافي در مورد خود و طرد اجتماعي منجر شده است