تاثير شناخت درماني هستي نگر بر تحريفات شناختي زنان مبتلا به ويروس نقص سيستم ايمني: مطالعه مورد منفرد

The Effect of Cognitive-Existential Therapy on Cognitive Distortions in Women with HIV: A Single-Subject Study

تحريفات شناختي در بيماران مبتلا به HIV/AIDS موجب بروز عوارض متعددي براي آن ها و سيستم درماني شان شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي شناخت درماني هستي نگر بر كاهش تحريفات شناختي زنان مبتلا به ويروس نقص ايمني بود. روش كار در اين پژوهش از طرح تك آزمودني از نوع چند خط پايه اي استفاده شده است. نمونه اين پژوهش 3 نفر از زنان مبتلا به ويروس نقص سيستم ايمني انسان مراجعه كننده به مركز درماني شهيد سبزه پرور كرج در بازه زماني آذر 1392 الي ارديبهشت 1393 بودند، و هر فرد به طور جداگانه در 10 جلسه (90 دقيقه اي) تحت شناخت درماني هستي نگر قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه تحريفات شناختي (حسن زاده و سالار، 1389) بود كه طي 7 بار (2 بار خط پايه، 3 بار مداخله، 2 بار پيگيري) مورد سنجش قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل چشمي و شاخص هاي تغييرات روند، شيب، اندازه اثر و شاخص كوهن و بازبيني فراز و فرود نمودارها استفاده گرديد. يافته ها نتايج حاكي از افزايش قابل توجه نمرات تحريفات شناختي نسبت به خط پايه بوده و بيش ترين ميزان افزايش در جلسه پاياني درمان مشاهده شد. نمرات مربوط به دو سنجش پيگيري نسبت به نتايج جلسه آخر درمان كاهش داشته، اما نسبت به خط پايه همچنان افزايش چشمگيري را نشان داده است. افزايش نمرات تحريفات شناختي نشان دهنده تفكر مثبت در بيماران است. نتيجه گيري شناخت درماني هستي نگر باعث كاهش تحريفات شناختي بيماران مبتلا به ويروس نقص سيستم ايمني گرديد، در نتيجه استفاده از اين روش مداخله مي تواند در كاهش برخي آلام روان شناختي اين گروه از بيماران موثر باشد.

Cognitive distortions have an adverse effect on medical conditions of the HIV/AIDS patients. The aim of this study was to investigate the effectiveness of the cognitive-existential therapy on reduction of cognitive distortions in women with HIV. Methods A single-subject study was conducted on three women with HIV who had been referred to the Sabzeh Parvar Therapy Center, Karaj, for the medical treatment during 2014-2015. Each person participated in ten (90-minute) individual sessions of the cognitive-existential therapy. Data were collected using the questionnaire of cognitive distortions (Hasanzadeh and Salar, 2008) for seven times (two times at the baseline phase, three times at the intervention phase, and two times at the follow-up phase). The collected data were analyzed by indicators of process changes, tilt, Cohen's effect size index and review of the ebb and flow of the charts. Results The results showed a significant increase on cognitive distortions compared to the baseline and the most amount of increase was observed in the final treatment session. Although the scores decreased in the two follow-up sessions compared to the final session of the therapy, they showed a significant increment compared to the baseline. Increased scores of cognitive distortions showed positive thinking in patients. Conclusions Considering the effectiveness of the cognitive-existential therapy on the reduction of cognitive distortions in patients with HIV, this intervention can be used to alleviate the psychological pain in this group.