بررسي اثرات كوتاه مدت نويز بر مسيرهاي شنوايي

مقدمه و اهداف نويز(اصوات ناخواسته با شدت بيشتر از 100 دسي بل) به صورت­هاي مختلف بر دستگاه شنوايي اثر مي­گذارد. بيشترين اثر پاتوفيزيولوژيك ناشي از مواجهه كوتاه مدت با نويز، بر حلزون و سلول­هاي حسي ايجاد مي­شود. با اين حال، دستگاه شنوايي مركزي نيز در نتيجه چنين مواجهه­اي، آسيب مي­بيند. هدف از مقاله­ي حاضر، بررسي تفصيلي اثرات ناشي از مواجهه كوتاه مدت با نويز بر دستگاه شنوايي محيطي و مركزي است. مواد و روش­ها در مطالعه­ي پيش­رو، مقالات مختلف پيرامون آسيب شنوايي ناشي از مواجهه كوتاه مدت با نويز در بانك­هاي اطلاعاتي ScienceDirect، Google Scholar، Scopus، و PubMed بااستفاده از كليد واژه­هاي temporary threshold shift، permanent threshold shift، excitotoxicity، central auditory system و كلمات مرتبط در سال­هاي 1980 تا 2014 مورد بررسي قرار گرفت. يافته­ها مدت زمان كوتاهي پس از مواجهه با نويز، آستانه­هاي شنوايي به سطوح نزديك به هنجار بر مي­گردند، اما مطالعات بافت شناسي حاكي از آن است كه سلول­هاي مويي حلزون، سيناپس ريبون، تارهاي با درجه خودكاري پائين عصب شنوايي، هسته­هاي زيرقشري و قشر مغز در نتيجه­ي اين مواجهه آسيب جدي مي­بينند. نتيجه­ گيري در نتيجه مواجهه كوتاه مدت با نويز مراكز مختلفي در دستگاه شنوايي در معرض آسيب جدي قرار دارند و لذا پس از چنين مواجهه­اي، توجه به آستانه­هاي شنوايي محيطي به تنهايي كافي نيست. يكي از دلايل احتمالي كاهش حدت شنوايي و زماني در دوران ميانسالي، مواجهه مكرر و كوتاه مدت افراد با نويزهايي با شدت بالا يا پائين است كه نهايتا باعث بروز مشكلات پردازش شنوايي و درك گفتاري در آنها مي­گردد.