اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر رضايت زناشويي و انعطاف پذيري شناختي كاركنان متاهل اداره بهزيستي

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Marital Satisfaction and Cognitive Flexibility among Married Employees of the Welfare Office

مقدمه: بهبود ويژگي هاي روانشناختي كاركنان متاهل اداره بهزيستي با توجه به استرس هايي كه تجربه مي كنند اهميت زيادي دارد كه از مهمترين ويژگي ها مي توان به رضايت زناشويي و انعطاف پذيري شناختي اشاره كرد. هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر رضايت زناشويي و انعطاف پذيري شناختي كاركنان متاهل اداره بهزيستي بود.روش كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل همه كاركنان متاهل اداره بهزيستي شهر ورامين در سال 1395 بودند. از ميان آنان 30 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه مساوي جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه اي با روش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باخ و موران آموزش ديد. هر دو گروه پرسشنامه هاي رضايت زناشويي اولسون و فاورز و انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندر وال را در مراحل پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. داده ها با روش هاي تحليل كوواريانس چندمتغيري و كوواريانس تك متغيري تحليل شدند.يافته ها: يافته ها نشان داد بين گروه هاي آزمايش و كنترل در هر دو متغير رضايت زناشويي و انعطاف پذيري شناختي تفاوت معناداري وجود داشت. به عبارت ديگر درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معناداري باعث افزايش رضايت زناشويي و انعطاف پذيري شناختي كاركنان متاهل شد (p≤0/05 ).نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش مشاوران و درمانگران مي توانند براي بهبود رضايت زناشويي و انعطاف پذيري شناختي از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد استفاده كنند.

Improving psychological characteristics, among the most important being marital satisfaction and cognitive flexibility, in married employees of the welfare office is of great importance due to their stresses. The aim of this research was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on marital satisfaction and cognitive flexibility among married employees of the welfare office. Methods The present research was semi-experimental with a pre-test and post-test with control groups. The statistical population included all married employees of the welfare office of Varamin city, during year 2016. A total of 30 individuals were selected by the available sampling method and randomly assigned to two equal groups. The experimental group underwent 8 sessions of 90 minutes educated by Bach and Moran’s acceptance and commitment therapy. Both groups completed the questionnaires of Olson and Flowers’s marital satisfaction and Dennis and Vander Wal’s cognitive flexibility as a pre-test and post-test. The data were analyzed by multivariate analysis of covariance and univariate analysis of covariance methods. Results The findings showed that there was a significant difference between experimental and control groups in two variables of marital satisfaction and cognitive flexibility. In the other words, acceptance and commitment therapy significantly led to an increase in marital satisfaction and cognitive flexibility of married employees (p≤0/05). Conclusions Regarding the findings of this research, counselors and therapists could use acceptance and commitment therapy to improve marital satisfaction and cognitive flexibility.