اثر نوع ريكاوري بر سطوح كراتين كينازو پروتئين واكنشي C بر مردان فوتساليت پس از يك جلسه فعاليت تيمي شبيه‌سازي‌شده

هدف از اين مطالعه، مقايسۀ دو روش ريكاوري فعال و شناوري در آب متضاد بر كراتين كينازو پروتئين واكنشيc، يك جلسه فعاليت شبيه‌سازي‌شدۀ تيمي است. 16 بازيكنان فوتسال با ميانگين سن 2.45 ±26.4 سال، قد 4.63 177.1± سانتي‌متر و وزن9.82 ±73.5 كيلوگرم  هدفمند انتخاب شدند. در دو جلسۀ مجزا آزمودني‌ها پس از اجراي پروتكل شبيه‌سازي‌شدۀ تيمي،  تصادفي به دو گروه تقسيم و در يكي از روش‌هاي ريكاوري به مدت 20 دقيقه (شناوري متناوب در آب‌ گرم / سرد: 2 دقيقه در آب گرم °C 38 و سپس 2 دقيقه در آب سرد 15 درجه يا ريكاوري فعال: 8 دقيقه دوي آرام، 8 دقيقه دويدن و 4 دقيقه حركات كششي)، شركت كردند. كراتين كيناز و پروتئين واكنشيc بلافاصله، يك و 24 ساعت پس از اجرا اندازه‌گيري شد. كراتين كيناز در روش ريكاوري فعال بلافاصله پس از تمرين (98.343±517.44)، يك ساعت پس از تمرين (84.82±626.19) و 24 ساعت پس از تمرين (99.65±830.87)؛ و مقادير آن پس از شناوري در آب متضاد بلافاصله پس از تمرين (97.80±518.25)، يك ساعت پس از تمرين (89.84±612.19) و 24 ساعت پس از تمرين (105.20±803.81) بود. مقادير سرم پروتئين واكنشيc در روش ريكاوري فعال بلافاصله پس از تمرين (1.28±4.33)، يك ساعت پس از تمرين (1.228±5.97) و 24 ساعت پس از تمرين (1.200±6.76)؛ و مقادير آن پس از شناوري در آب متضاد بلافاصله پس از تمرين (1.23±4.82)، يك ساعت پس از تمرين (1.32±5.64) و 24 ساعت پس از تمرين(1.77±6.42) بود. اختلاف معناداري بين دو روش ريكاوري در سطوح كراتين كيناز و پروتئين واكنشيc وجود ندارد (0.05 P). نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه روش شناوري در آب متضاد و ريكاوري فعال موجب نتايج يكسان بر سطوح كراتين كيناز و پروتئين واكنشي c بازيكنان فوتسال بعد از فعاليت شبيه‌سازي‌شده تيمي مي‌شود.