تاثير اجراي برنامه مديريت استرس بر اضطراب و تاب آوري كاركنان فوريت پزشكي

The Effect of Stress Management Training on Anxiety and Resilience of Emergency Medical Staff

مقدمه: اضطراب و استرس يكي از مشكلات عمده در زندگي روزمره كاركنان فوريت پزشكي محسوب مي شود. تجربه اين عوامل تنش زا و عوارض ناشي از آن، مي توانند موجب كاهش كيفيت كار و تمايل به ادامه خدمت فرد گردند. يكي از استراتژيهاي مقابله اي در زمان رويارويي با اين شرايط، استفاده از رويكرد تاب آوري است اين پژوهش با هدف بررسي تاثير آموزش مديريت استرس بر ميزان تاب آوري و اضطراب در پرسنل فوريت پزشكي طراحي و اجرا شد.روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي در فاصله زماني سالهاي 1396-1395 بر روي كاركنان فوريت پزشكي شاغل در 176 پايگاه شهري و جاده اي اورژانس 115 تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي مشهد اجرا گرديد. براي افراد حاضر در گروه آزمودني، هشت جلسه كارگاه آموزش مديريت استرس 45 دقيقه اي برگزار گرديد. قبل و بعد از مداخله پرسش نامه هاي تاب آوري كانر و داويدسون و پرسشنامه اضطراب اشپيل برگر براي هر دو گروه تكميل شد. از آزمونهاي آماري تي زوجي، تي مستقل، من ويتني، ويكاكسون و آناليز كوواريانس جهت مقايسه هاي درون و بين گروهي در نرم افزار spss نسخه 16 استفاده گرديد.يافته ها: در اين پژوهش، 82 نفر از كاركنان فوريت پزشكي با ميانگين سني 3.4± 28.2سال و سابقه كار 2.7± 5.2 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج نشان داد آموزش مديريت استرس در گروه آزمودني، موجب افزايش معنادار نمره تاب آوري ( 0.001> p)، كاهش ميانگين نمره اضطراب آشكار ( 0.001> p) و همچنين كاهش ميانگين نمره اضطراب پنهان ( 0.001> p) گرديده است.نتيجه گيري: آموزش مديريت استرس مي تواند در كاهش ميزان اضطراب و افزايش تاب آوري كاركنان فوريت پزشكي نقش قابل قبولي ايفا نمايد. از آنجا كه كمتر شدن تنش شغلي اين افراد مي تواند باعث ارائه خدمات بهتر باليني توسط آنها شود، لذا ضروري است از اين استراتژي هاي موثر براي كاهش تنش شغلي و افزايش تاب اوري استفاده گردد

Anxiety and stress are of the major problems in the daily lives of emergency medical staff. The experience of these stressors and their complications can reduce the work quality and the desire to continue cooperation. One of the coping strategies when confronted with these conditions is to use a resilient approach. The current study aimed at investigating the effect of stress management training on resilience and anxiety of emergency medical staff. Methods The current quasi-experimental study was conducted on medical emergency staffs worked at 176 urban and rural emergency stations affiliated to Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran. Eight 45-minute stress management training workshop sessions were held for the intervention group. Before and after intervention, the Conner and Davidson resilience scale and the Spielberger anxiety inventory were completed for both groups. Paired samples t test, independent samples t test, the Mann-Whitney, and the Wilcoxon signed-rank test, and covariance analysis were used in SPSS version 16 for intra- and inter-group comparisons. Results In the current study, 82 medical emergency staffs with the mean age of 28.2 ± 3.4 years and mean work experience of 5.2 ± 2.7 years were enrolled. The results showed that stress management training in the intervention group caused a significant increase in resilience score (P < 0.001), a significant reduction in the mean state anxiety score (P < 0.001), and a decrease in the mean score of hidden/trait anxiety (P < 0.001). Conclusions Stress management training can play a considerable role in reducing anxiety and increasing the resilience of medical emergency staff. Since the lower job stress can lead to providing better clinical services, it is necessary to use these useful strategies to reduce occupational stress and increase resilience in medical emergency staff.