اثربخشي آموزش مهارت مديريت استرس (شناختي – رفتاري) بر سلامت روان زنان نابارور

Effectiveness of a Mother-Child Attachment-Based Intervention on Health Indices in Mothers of Children with Chronic Disease

هدف: ناباروري افراد را مستعد افسردگي و اضطراب مي‌كند. عدم توجه به اختلالات هيجاني زنان نابارور امكان باروري را كاهش مي‌دهد؛ بنابراين مداخلات روان‌شناختي مي‌تواند سهم بسزايي در ارتقاء سلامت روان زنان نابارور داشته باشد. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تأثير آموزش مديريت استرس (شناختي ـ رفتاري) بر سلامت روان زنان نابارور بود. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با پيش‌آزمون، پس‌آزمون با جايگزيني تصادفي است. جامعه آماري، زنان ناباروري بودند كه در تابستان 1390 به مركز ناباروري شهر شيراز مراجعه كرده بودند. بدين منظور 24 زن نابارور با نمره استرس بالا انتخاب شدند و آموزش گروهي مديريت استرس (شناختي ـ رفتاري)، طي 10 جلسه هفتگي با گروه آزمايش انجام شد. پرسشنامه سلامت روان در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل گرديد. يافته­ ها: تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارspss18 و استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي (ميانگين، انحراف معيار و تحليل كوواريانس) صورت گرفت. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه سلامت روان گروه آزمايش نسبت به گروه گواه در مرحله پس‌آزمون افزايش معناداري پيداكرده بود، (5./.>P). نتيجه ­گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه آموزش مهارت مديريت استرس (شناختي – رفتاري) مي‌تواند به‌عنوان يك روش مداخله‌اي مفيد، جهت افزايش سلامت روان زنان نابارور بكار رود.

Objective: Pediatric disease affects the health condition of their mothers. The present study conducted with the aim of examining the effectiveness of a mother-child attachment-based intervention on health indices in mothers of children with a chronic disease. Method: Method of the present study was experimental with a pre/post-test design. The subjects were twenty-two mothers who volunteered for this randomized controlled trial and had a child undergoing medical treatment for their chronic disease. After being evaluated by a battery of questionnaires that included Parenting Stress Index (PSI; Abidin, 1990) and 28-form General Health Questionnaire (GHQ-28; Goldberg & Hillier, 1979) mothers were paired on the basis of health subscales scores, age, the number of family children, and the kind of their child’s disease. Each one of paired mothers was then randomly assigned to an experimental or a control group. Mothers in experimental group received ten sessions of mother-child attachment-based intervention over a 5-weeks period with their children. Meanwhile, mothers and children in control group received 10 simple conversational sessions without any psychological intervention, as a dummy intervention. Both groups were evaluated again after completing their respective treatment regimens. Results: Multivariate analysis of covariance (MANCOVA) showed significant differences between two groups after treatment and revealed significant changes in mothers’ health indices including competency, social isolation, attachment to child, health, physical syndrome, anxiety and depression, in experimental group in pre-post-treatment stages comparison. Conclusion: It can be concluded that mother-child attachment-based intervention would improve quality of health in mothers of children with chronic disease.