اثربخشي يك مدل مداخله مبتني بر دلبستگي مادر- كودك بر شاخص هاي سلامت مادران كودكان مبتلا به بيماري مزمن

Effectiveness of a Mother-Child Attachment-Based Intervention on Health Indices in Mothers of Children with Chronic Disease

هدف: اين پژوهش باهدف بررسي اثربخشي رويكرد گروه‌درماني شناختي بر كاهش ميزان افسردگي و افزايش اميد به زندگي در زنان مبتلا به سرطان سينه مراجعه‌كننده به مراكز بيمارستاني شهر كرمانشاه صورت گرفت. به همين منظور، تعداد 24 نفر از زنان مبتلا به سرطان سينه مراجعه‌كننده به بيمارستان امام رضا (ع) شهر كرمانشاه كه مدت 4 ماه از شيمي‌درماني آن‌ها گذشته است. روش: روش نمونه‌گيري در دسترس، پس از مصاحبه باليني انتخاب گرديدند و در دو گروه 12 نفري كنترل و آزمايش به‌صورت تصادفي جايگزين شدند سپس همه 24 نفر به‌وسيله ابزارهاي پژوهش ازجمله مقياس افسردگي بك ـ اميد به زندگي ميلر مورد آزمايش قرار گرفتند. افراد گروه آزمايش، 12 جلسه در مداخلات گروه‌درماني رفتاري ـ شناختي شركت كردند و اين در حالي بود كه گروه كنترل هيچ درماني دريافت نكردند. در پايان دوباره آزمون‌ها براي همه افراد نمونه 24 نفر اجرا گرديد. پس از گردآوري پرسشنامه‌ها، داده‌هاي به دست آمده با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس و به‌وسيله نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. يافته­ ها: يافته‌ها نشان دادند كه درمان رفتاري ـ شناختي به شيوه گروهي در سطح معناداري (01/ 0p≤ ) در كاهش افسردگي زنان مبتلا به سرطان سينه مؤثر بوده است 90/69f= همچنين، در (01/ 0p≤ ) باعث افزايش اميد به زندگي در اين بيماران گرديده است 32/71 f=. نتيجه ­گيري: اين نتايج نشان مي­دهد رويكرد گروه‌درماني شناختي بر كاهش ميزان افسردگي و افزايش اميد به زندگي در زنان مبتلا به سرطان سينه مؤثر است.

Objective: Pediatric disease affects the health condition of their mothers. The present study conducted with the aim of examining the effectiveness of a mother-child attachment-based intervention on health indices in mothers of children with a chronic disease. Method: Method of the present study was experimental with a pre/post-test design. The subjects were twenty-two mothers who volunteered for this randomized controlled trial and had a child undergoing medical treatment for their chronic disease. After being evaluated by a battery of questionnaires that included Parenting Stress Index (PSI; Abidin, 1990) and 28-form General Health Questionnaire (GHQ-28; Goldberg & Hillier, 1979) mothers were paired on the basis of health subscales scores, age, the number of family children, and the kind of their child’s disease. Each one of paired mothers was then randomly assigned to an experimental or a control group. Mothers in experimental group received ten sessions of mother-child attachment-based intervention over a 5-weeks period with their children. Meanwhile, mothers and children in control group received 10 simple conversational sessions without any psychological intervention, as a dummy intervention. Both groups were evaluated again after completing their respective treatment regimens. Results: Multivariate analysis of covariance (MANCOVA) showed significant differences between two groups after treatment and revealed significant changes in mothers’ health indices including competency, social isolation, attachment to child, health, physical syndrome, anxiety and depression, in experimental group in pre-post-treatment stages comparison. Conclusion: It can be concluded that mother-child attachment-based intervention would improve quality of health in mothers of children with chronic disease.