انتروپي در طبيعت و جامعه در داستان (گيله مرد)

داستان گيله مرد از بزرگ علوي داستاني واقع گراست كه البته ظرفيت هاي نمادپردازي نيز دارد. نقدهاي موجود از اين اثر از نوع نقد جامعه شناسانه است كه با توجه به واقعيت هاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي عصر رضاخان، حوادث و شخصيت هاي داستان را بازخواني مي كند. همزماني آشوب و اضطراب شخصيت هاي داستان با انتروپي طبيعت، ما را به بررسي رابطة زمينه و حو ادث داستان و نيز رابطة جامعه و طبيعت فرا مي خواند. رابطه اي كه در آن زمينه نقشي برجسته تر از ايجاد صحنه براي حوادث داستان يا بازگويي درون شخصيت ها بازي مي كند. نقد بوم گرايانة گيله مرد خوانشي تازه از اين اثر را ارائه م يدهد كه در آن، بيان همة واقعيت ها در ملاحظات طبقاتي و اجتماعي خلاصه نمي شود؛ بلكه فرياد و غرش جنگل و انتروپي طبيعت معنا و مفهومي زيست محيطي را با خود به همراه دارد.