قدرت و ژانرهاي ادبي (نگاهي تبارشناسانه به پيدايش داستان هاي جنايي/ كارآگاهي در دورة معاصر)

ژانر جنايي/كارآگاهي يكي از ژانرهاي ادبي اي است كه مي توان پيدايش آن را به گفتمان مدرن نسبت داده، از ارتباط اين دو با يكديگر سخن گفت چرا كه ميان عناصر اصلي داستان هاي جنايي/كارآگاهي (كارآگاه، توجه به جزئيات و ...) با گفتمان مدرن و نظام معرفت شناسي آن ، تجربه گرايي (پوزيتيويسم )، ارتباط معناداري وجود دارد تا آنجا كه م يتوان اين ژانر ادبي و عناصر آن را انعكاس دهندة گفتمان مدرن و نظام معرفت شناختي آن، تجربه گرايي، دانست. اما نبايد ارتباط اين دو (ژانر جنايي/كارآگاهي و گفتمان مدرن و نظام معرفت شناختي آن يعني تجربه گرايي ) را ارتباطي يكسويه دانست؛ اگر با ديدي تبارشناسانه به ارتباط اين دو بنگريم، خواهيم ديد كه ژانر جنايي /كارآگاهي كه خود محصول مدرنيته و نظام معرفت شناسي آن است با القاء اين باور كه تنها راه رسيدن به حقيقت (شناسايي مجرم) استفاده و كاربست روش هاي تجربه گرايي است، به طرد ساير نظام هاي معرفت شناختي رقيب پرداخته، سبب استيلا و سلطة گفتمان مدرن و نظام معرفت شناختي آن مي شود. به تعبيري ديگر تبارشناسي ژانر جنايي/كارآگاهي خبر از پيوندي ناگسستني ميان قدرت و ژانرهاي ادبي م يدهد.