هستي شناسي پسامدرن در داستان «من داناي كل هستم» براساس نظريه برايان مك هيل

در اين نوشتار، داستانِ كوتاه «من داناي كل هستم»، از مصطفي مستور بر مبناي نظريه مك هيل، بررسي مي شود. داستان مذكور، ويژگي هايي پست مدرن و ظرفيت تحليل بر اساس اين نظريه را دارد. مك هيل، پست مدرنيسم، را ادامه مدرنيسم مي داند. او از سه عنصر «امر غالب»، «معرفت شناسي» و «هستي شناسي» استفاده مي كند. به اعتقاد او امر غالب در داستان مدرن، معرفت شناسي و در داستان پست مدرن، هستي شناسي است. اين نوشتار نشان مي دهد؛ داستانِ كوتاه «من داناي كل هستم»، بيشتر به نشان دادن جهان هاي ممكن در داستان مي پردازد و مطابق نظريه مك هيل، در بُعد هستي شناختي برجسته تر است. اگرچه، جنبه معرفت شناختي آن نيز قابل تأمل است. بنابراين، بر اساس اين نظريه، مي توان «من داناي كل هستم» را داستاني پست مدرن تلقي كرد. همچنين نشان داده شده است، كه ميان جهان هاي تودرتوِي «واقعيت» و «خيال»، تعامل وجود دارد. در داستان مذكور مطابق نظريه مك هيل، واقعيت، از خيال تأثير مي پذيرد و تبعيت مي كند. مستور در داستان خود از شگردهايي چون؛ «حضور نويسنده در متن»، «داناي كل نبودن راوي»، «فرم دايره اي»، «عدم قطعيت در مسئله شناخت»، «جهان هاي تو در تو و امكان تعامل ميان آنها»، «از بين بردن مرز ميان واقعيت و خيال»، استفاده كرده است. برخي از اين ويژگي ها خاصّ داستان پست مدرن هستند. روش انجام پژوهش توصيفي – تحليلي است.