تحليل تقابل هاي دوگانه در مجموعة جايي ديگر گلي ترقي

تحليل زبان داستان، بررسي معاني ثانوي آن اعم از معناي ثانوي اصلي و معاني ثانوي جانبي داستان و كشف ارتباط پيچيدۀ آن ها با يكديگر است. از منظر اين پژوهش، معناي ثانوي اصلي در داستان، همان درونمايۀ آن است كه معاني برآمده از عناصر و شگردهاي داستان بدان دلالت دارند و در ارتباط با هم، شبكۀ پيچيده­اي از معاني ثانوي داستان را تشكيل مي­دهند. اين جستار، در خوانش مجموعه داستان­ «جايي ديگر»، اثر گلي ترقي، شگردهايي را بررسي كرده كه به معاني ثانوي يا درونمايۀ مشترك اين داستان­ها دلالت داشته باشند. اين شگردها ذيل عناصر داستاني مانند شخصيت، مكان، زمان، عناصر طبيعي، آب و هوا و عناصر واژگاني متن قرار مي­گيرند و در ارتباط با هم، درونمايۀ مشترك اين مجموعه را القا مي­كنند. اين درونمايۀ مشترك، در يك چارچوب تقابلي، «از خود بيگانگي و آشنايي» است كه بر محوريت سفر قرار دارد؛ اين تقابل يكي از مفاهيم مهم در عصر مدرن است كه در اين مجموعه، از طريق به­ كارگيري ساختار تقابلي براي هريك از عناصر داستان، القا مي­شود. اين جستار با بررسي ساختارهاي تقابلي هريك از اين عناصر، به شبكۀ معنايي متقابلي دست مي­يابد كه درونمايۀ يا معناي ثانوي مشترك مجموعه داستان­ها است.