بررسي و تحليل ساختاري و محتوايي در سروده هاي احمد شاملو

«عنوان» يك نشانة زباني است كه در آغاز متن قرار مي‌گيرد تا آن را نام‌گذاري، نشان‌دار و برجسته سازد و خواننده را به خواندن متن ترغيب كند. عنوان مي‌تواند از نظر محتوايي گاهي همچون ابزاري سرشت متن را آشكار كند و از ابهام آن بكاهد، يا در فرايند نظرية ساختار به عنوان جزئي از يك كل، كمال‌بخش يك ساختار كلان‌تر باشد كه در اندام‌وارگي كل متن يا كتاب ديده مي‌شود. احمد شاملو نسبت به ساخت و بافت واژگان، توجه ويژه‌اي دارد و پديدآورندة گنجينه‌اي پربار و بديع از واژگان و تركيب‌هاي زباني تازه است. همچنين، بين عنوان‌هاي شعري و انديشة حاكم بر سروده‌هاي شاملو انسجام و پيوندي استوار، در صورت و محتوا وجود دارد. بررسي عنوان در سروده‌هاي شاملو، خواه در پيشاني آثار او باشد و خواه نامي باشد كه بر سروده‌هاي او نهاده شده، يكي ديگر از ابزارهايي است براي فهم، نشانه‌گذاري و خوانش آثار او، بدين روي با توجه به نام‌گذاري عنوان هم مي‌توان به محتواي كتاب‌ها و سروده‌هاي او پي‌برد و هم خطوط فكري و انديشگي او را بررسي كرد.