نشانه هاي سبك زنانه در ادبيات داستاني معاصر

توجه به تفاوت هاي زباني زنان و مردان، از اواخر دهه 60 ميلادي، در كشورهاي غربي ودر نتيجهْ يافته هاي پژوهشگران جامعه شناسي زبان و فعاليت هاي آزادي خواهانه فمنيست-هاصورت گرفت. بسياري از پژوهشگران و صاحب نظران، بر اين باورند كه زنان به خاطر خلق وخو و روحيات متفاوت، ديدگاه هاي متفاوتي نسبت به جهان دارند؛ از اين رو معتقدند كه كاربردهاي زباني و شيوه نويسنگي آنان متفاوت است. در اين پژوهش، به روش آماري توصيفي-تحليلي و برپايه ديدگاه هاي برخي پژوهشگران، از جمله ديدگاه «سارا ميلز» در كتاب سبك شناسي فمنيستي و نظريات پژوهشگران زبان شناسي اجتماعي، براي كشف نشانه هاي سبك زنانه در نويسندگي، هشت رمان شامل چهار رمان زن نوشت و چهار رمان مردنوشت در لايه زباني مورد بررسي قرار گرفته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه از شاخص هاي كاوش شده در حوزه زباني، رمانهاي زنان در هيچكدام از اين شاخص ها، از نظر بسامد يكسان نيستند وگاهي اين ويژگي ها در رمانهاي نويسندگان مرد برجسته تر از رمان هاي نويسندگان زن است. بنابر نتايج حاصل از اين پژوهش نشانه هاي سك زنانه در لايهزباني (واژگاني و نحوي) قابل اثبات نيست وبهتر است اين نشانه ها در شيوه هاي روايت از جمله زاويه ديد،شخصيت پردازي ، لحن،صحنه و...جست وجو شود.