مقايسه روش هاي حركت درماني و الكتروتراپي در مهارت درشت دست بيماران همي پلژي مزمن ناشي از سكته مغزي

Comparison of Two Treatment Methods on Hand Dexterity of Post Hemiplegia Stroke: Movement Therapy and Electrotherapy

مقدمه و اهداف اختلال مهارت دست از شايعترين عوارض همي­پلژي ناشي از سكته مغزي در بزرگسالان مي ­باشد و نقصان آن باعث اختلال در فعاليت ­هاي روزمره زندگي مي ­گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف مقايسه دو روش توانبخشي حركت­درماني و الكتروتراپي در مهارت دست بيماران انجام شد. مواد و روش­ها در مطالعه حاضر كارآزمايي باليني دو گروهي از نوع قبل و بعد، 16 بيمار همي ­پلژي ناشي از سكته مغزي در مرحله 4 به بالاي بهبودي برانستروم واجد شرايط به روش نمونه ­گيري غيراحتمالي در دو گروه تحت درمان قرار گرفتند. مداخله گروه اول به روش حركت ­درماني و گروه دوم تحريكات الكتريكي فانكشنال به مدت 36 جلسه در هر يك انجام گرديد. ارزيابي مهارت درشت دست بيماران در هر گروه با ابزار مينه سوتا، در سه جلسه اول و 18 و 36 درمان انجام گرفت. در تحليل داده­ ها آزمون شاپيروويلك، آزمون تي زوجي و ضريب همبستگي پيرسون انجام شد. يافته ­ها يافته ­ها نشان داد ميانگين نمره­ هاي مهارت درشت دست بيماران در گروه حركت­ درماني بين قبل و بعد درمان در هر سه حالت؛ قبل با جلسه 18 و جلسه 18 با جلسه 36 و نيز قبل با جلسه 36 بعد از مداخله تفاوت معناداري داشتند (0/0001>P)، اما در گروه الكتروتراپي تنها در دو حالت؛ قبل با جلسه 18 (0/002>P) و جلسه 18 با جلسه 36 بعد از مداخله (0/001>P) تفاوت معناداري داشتند. نتيجه­ گيري نتايج نشان داد كه در روش حركت ­درماني روند ميانگين مهارت درشت دست سير صعودي داشت و معنادار بودن نتايج درمان با افزايش تعداد جلسات درماني اميدواري به بهبودي را افزايش مي­ داد، اما در روش الكتروتراپي بهبودي تا اواسط جلسه نتايج خوبي داشته، ولي تداوم آن سير نزولي در پي داشت.

Background and Aim: Hemiplegia after stroke is the most common cause of dexterity disorder in adults, which is associated with impairment in daily life activities. The aim of the present study was comparative assessment of the effects of movement therapy and electrotherapy on dexterity. Materials and Methods: In the present clinical trial with before-after design, 16 patients with post-stroke hemiplegia received 36 sessions of treatment. Hand gross dexterity was measured using Minnesota instrument prior to, and 18th and 36th sessions after the intervention. Shapiro Wilk test, paired t-test, and Pierson correlation were used to analyze the data. Results: The significant increase of hand gross dexterity was noticed between before and 18th, 18th and 36th, and also before and 36th sessions after intervention in movement therapy group (p<0.0001), but in electrotherapy group only the means between before and 18th (p<0.002) and 18th and 36th sessions (p<0.001) were significant. Conclusion: The present study showed that movement therapy is effective in increasing hand dexterity all the time. But the continuation of electrotherapy has reverse effects on it.