تأثير آموزش مهارت‌هاي مراقبت معنوي بر انگيزه‌ي تحصيلي و سبك‌هاي ارتباط با بيمار در دانشجويان پرستاري

The Impact of Spiritual Care Skills Instruction on Nursing Students’ Achievement Motivation and Styles of Communication with Patient

مقدمه: شكيبايي و ارتباط مناسب هنگام رويارويي پرستاران با بيمار بستگي زيادي به جهان بيني پرستار و چگونگي ارتباطش با جهان هستي (معنويت) دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثيرآموزش مهارت‌هاي معنوي بر انگيزه تحصيلي و سبك‌هاي ارتباط با بيمار دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاد گرگان بود. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر يك پژوهش شبه تجربي با روش پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه شاهد بود. بدين منظور30 نفر بعنوان نمونه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه انگيزه تحصيلي هرمنس و پرسشنامه ارتباط محمد وكيلي بود. برنامه آموزش مهارت‌هاي معنوي طي12 جلسه‌ي 90 دقيقه‌اي و در مدت پنج هفتۀ متوالي به دانشجويان ارائه گرديد. گروه شاهد درمعرض هيچ مداخله‌اي قرار نگرفت. داده‌هاي به دست آمده بااستفاده از آزمون كوواريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج: در مقايسه با گروه شاهد تفاوت معناداري بين ميانگين نمرات انگيزه تحصيلي دانشجويان قبل از مداخله از مجموع 116 نمره (84/6±87/67) و بعد از مداخله در گروه تجربي (45/16±13/96) مشاهده شد(946/7=F، 009/0=P). آموزش مهارت‌هاي مراقبت معنوي در گروه تجربي تأثير مثبتي بر ارتباط غيركلامي با بيمار قبل از مداخله (62/4±13/55) و بعد از مداخله (44/5±07/63) داشت (81/4= F، 037/0=P). اين تأثير برا‌ي سبك ارتباط كلامي با بيمار معنادار نبود (070/0=F، 794/0=P). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، آموزش مهارت‌هاي مراقبت معنوي انگيزه تحصيلي دانشجويان پرستاري را افزايش داد. همچنين اين مداخله آموزشي باعث ارتقا سبك غيركلامي ارتباط با بيمار در دانشجويان پرستاري شد.

Introduction: Nurse’s patience and good communication with patient highly depend on nurse’s worldview and his or her relationship with the universe (spirituality). The purpose of this study was to investigate the impact of spiritual care skills instruction on nursing students’ achievement motivation and styles of communication with patients in Azad University of Gorgan. Methods: In this quasi-experimental study with pre-test, post-test design and control group, 30 students were selected through simple random sampling. Data collection tools were Hermens’ achievement motivation questionnaire and Vakili’s communication questionnaire. Spiritual care skills instruction program was presented to students during 12 ninety-minute sessions within five successive weeks. The control group received no intervention. The data were analyzed using covariance test. Results: Compared to the control group, a significant difference was found between the mean scores of achievement motivation before (67.87±6.84) and after (96.16±13.45) the intervention in the experimental group (P=0.009, F=7.946). Spiritual care skills instruction had a positive effect on non-verbal communication with patients before (55.13±4.62) and after (63.07±5.44) the intervention (P=0.037, F=4.81). This effect was not significant for verbal communication (P=0.794, F=0.070). Conclusion: The results suggested that spiritual care skills instruction enhanced nursing students’ achievement motivation. In addition, this educational intervention promoted their non-verbal communication with patients.