نيازسنجي آموزشي دوره‌هاي توانمندسازي اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

Educational Needs Assessment of Empowerment Programs for Faculty Members of Isfahan University of Medical Sciences

مقدمه: شناسايي نيازهاي آموزشي، گامي مهم در برنامه‌ريزي براي رشد اعضاي هيأت‌علمي است پژوهش حاضر، با هدف شناسايي نيازهاي آموزشي اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه علوم ‌پزشكي اصفهان در دوره­هاي توانمندسازي انجام شد. روش‌ها: در اين پژوهش متناسب با داده‌هاي مورد نياز، از رويكردهاي كمي و كيفي استفاده شد. درمرحله كيفي 10 مصاحبه با اساتيد براي ساخت پرسشنامه و تحليل پاسخ سؤالات اين پژوهش، انجام شد. در بخش كمي جامعه آماري، كليه اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1395(726 نفر) بود و حجم نمونه 260 نفر برآورد شد كه به روش نمونه‌گيري تصادفي–طبقه‌اي انتخاب شدند. روش گردآوري اطلاعات در اين تحقيق مصاحبه و پرسشنامه محقق‌ساخته بود كه پس از تأييد روايي و پايايي مورد استفاده قرار گرفت. مقياس استفاده شده در پرسشنامه طيف پنج گزينه‌اي ليكرت بود. تحليل داده‌ها در دو سطح توصيفي و استنباطي (تي مستقل، همبستگي، تحليل واريانس و آزمون تعقيبي LSD) انجام شد. نتايج: در بخش كيفي پس از تحليل كدها و بازنگري، 110 كد در 4 طبقه اصلي و 10 طبقه با تم فرعي به دست آمد. نتايج بخش كمي نشان داد اساتيد در تمامي حيطه‌ها نياز آموزشي اعلام نمودند؛ در حيطه روش‌ها و فنون تدريس، روش تدريس مبتني بر هوش هيجاني (02/1±79/3) در حيطه ارزشيابي، ارزشيابي آنلاين (96/0±73/3) در حيطه پژوهش و مديريت منابع‌علمي، طراحي و اجراي پژوهش‌هاي ثانويه (98/0±07/4) و در حيطه آشنايي با آيين‌نامه‌ها، آشنايي با مقررات اداري و آيين‌نامه‌هاي اعضا هيأت علمي (16/1±46/3)، داراي بيش‌ترين ميانگين بود. همچنين بين مرتبه علمي اعضاي هيأت‌علمي و نيازهاي آموزشي در حيطه پژوهش و مديريت منابع‌علمي و آشنايي با آيين‌نامه‌ها، تفاوت معنا‌دار (001/0p=)مشاهده شد. نتيجه‌گيري: با توجه به اظهار نيازآموزشي اساتيد نسبت به اكثر مؤلفه‌هاي مورد مطالعه، پيشنهاد مي‌شود برنامه‌هاي آموزشي در اين راستا اصلاح و بازنگري شود.

Introduction: Identification of educational needs is an essential step in planning for faculty development. The aim of this study was to identify educational needs of faculty members of Isfahan University of Medical Sciences in empowerment programs. Methods: Depending on required data, both quantitative and qualitative approaches were employed. In the qualitative stage, 10 interviews were held with professors to develop a questionnaire and analyze the responses to research questions. In the quantitative stage, statistical population included all of the faculty members of Isfahan University of Medical Sciences in 2016 (n=726). Sample size was determined at 260 subjects who were selected by stratified random sampling. Data collection tools were interview and a researcher-made questionnaire whose validity and reliability had been confirmed. It was based on a five-point Likert scale. Data were analyzed at descriptive and inferential levels (independent t-test, correlation, ANOVA, and LSD follow-up test). Results: Analysis and review of the codes in the qualitative stage yielded 110 codes in four main categories and 10 subcategories. Findings of the quantitative stage showed that faculty members reported educational needs in all areas. In the area of teaching methods and techniques, emotional intelligence-based teaching method (3.79±1.02); in evaluation, online evaluation (3.73±0.96); in research and scientific resources management, design and implementation of secondary research (4.07±0.9); and in the area of familiarity with regulations, familiarity with administrative and faculty regulations (3.46±1.16) had the highest mean scores. Furthermore, a significant difference was found between faculty members’ academic rank and educational needs in the areas of research and scientific resources management and familiarity with regulations (p=0.001). Conclusion: Considering the educational needs reported by the faculty members in most of the areas, revision of existing educational programs is recommended.