بررسي مقايسه‌اي نشاط سازماني اعضاي هيأت‌علمي در موقعيت‌هاي استخدامي مختلف

A Comparative Study of Workplace Happiness among Faculty Members with Different Employment Status

قدمه: نشاط از يك طرف عواطف مثبت اعضاي هيأت‌علمي را افزايش داده و از طرفي با كاهش عواطف منفي، باعث افزايش بهره‌وري خواهد شد. تحقيقاتي كه تاكنون در زمينه نشاط سازماني صورت گرفته است نقش موقعيت استخدامي را ناديده گرفته است. از اين رو مطالعه حاضر با هدف مقايسه نشاط سازماني اعضاي هيأت‌علمي رسمي و پيماني/قراردادي انجام گرفت. روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي مقطعي جامعه آماري شامل تمامي اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه سيستان و بلوچستان بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي تعداد 183 عضو هيأت‌علمي (121 نفر رسمي و 62 نفر پيماني/قراردادي) انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور بررسي متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه‌هاي استاندارد: عدالت سازماني، امنيت شغلي، معناداري شغل، علاقه به كار، مشاركت، تعامل و پرسشنامه يادگيري سازماني استفاده گرديد. براي تعيين روايي پرسشنامه‌ها از روايي محتوا و براي تعيين پايايي پرسشنامه‌ها از ضريب آلفا كرونباخ استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تي براي گروه‌هاي مستقل استفاده شد. نتايج: ميانگين نمرات اعضاي هيأت‌علمي رسمي و پيماني/قراردادي به ترتيب در مؤلفه‌هاي علاقه به كار (56/0±99/3 و 57/0±08/4، 32/0p=)، معناداري شغل (59/0±96/3 و 69/0±01/4، 75/0p=)، يادگيري سازماني (41/0±96/3 و 33/0±01/4، 39/0p=)، مشاركت (55/0±06/4 و 52/0±09/4، 69/0p=)، تعاملات (55/0±17/4 و 48/0±25/4، 38/0p=)، امنيت شغلي (39/0±89/4 و 56/0±05/4، 001/0p=)، و عدالت سازماني (42/0±21/4 و 67/0±91/3، 001/0p=) بود كه تفاوت معناداري بين دو گروه در مؤلفه‌هاي امنيت شغلي و عدالت سازماني اعضاي هيأت‌علمي رسمي مشاهده شد. نتيجه‌گيري: هر چندنتايج اين مطالعه نشان داد كه نشاط سازماني اعضاي هيأت‌علمي كم‌تر تحت تأثير موقعيت‌هاي استخدامي است اما مديران اداري دانشگاه‌ها مي‌توانند با تسهيل در فرايند تبديل وضعيت استخدامي از پيماني/قراردادي به رسمي، ثبات شغلي و در نتيجه نشاط سازماني اعضاي هيأت‌علمي پيماني/قراردادي را بهبود بخشند.

Introduction: Happiness can boost faculty members’ positive emotions on the one hand and enhance productivity by decreasing negative emotions on the other. Previous research on workplace happiness has ignored the role of employment status. Therefore, the purpose of this study was to compare workplace happiness among tenured and contract faculty members. Methods: This study was a descriptive cross-sectional research. Statistical population included all faculty members of University of Sistan and Baluchistan. A sample of 183 (121 tenured and 62 contract faculty members) were selected by stratified random sampling method. The following standard questionnaires were used to measure the variables: organizational justice, job security, job meaningfulness, job interest, participation, interaction and organizational learning. Content validity and Cronbach’s alpha coefficient were utilized to determine the questionnaires’ validity and reliability. Data were analyzed using independent t-test. Results: The mean scores of tenured and contract faculty members respectively were calculated for the areas of job interest (3.99±0.56 and 4.08±0.57, P=0.322), job meaningfulness (3.96±0.59 and 4.01±0.69, P=0.759), organizational learning (3.96±0.41 and 4.01±0.33, P=0.395), participation (4.06±0.55 and 4.09±0.52, P=690), interaction (4.17±0.55 and 4.25±0.48, P=0.380), job security (4.89±0.39 and 4.05±0.56, P=0.001) and organizational justice (4.21±0.42 and 3.91±0.67, P=0.001). A significant difference was found between the two groups in organizational justice and job security of tenured faculty members. Conclusion: Although findings indicated that workplace happiness of faculty members was not much affected by the employment status, university administrators could facilitate the contract-to-tenure process and thus improve job stability and workplace happiness of contract faculty members.