عنوان مقاله :
تاثير تمرين تركيبي (قدرتي و كششي) بر تعادل، خطر سقوط و كيفيت زندگي سالمندان
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Combined Training (Strength and Stretching) on Balance, Risk of Falling, and Quality of Life in the Elderly
پديد آورندگان :
زارعي، حامد دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني - گروه تربيت بدني حركات اصلاحي و آسيب شناسي ورزشي، گيلان، ايران , نورسته، علي اصغر دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني - گروه حركات اصلاحي و آسيب شناسي ورزشي، گيلان، ايران , كوه بومي، معصومه دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني - گروه حركات اصلاحي و آسيب شناسي ورزشي، گيلان، ايران
كليدواژه :
تمرين كششي و قدرتي , كيفيت زندگي , خطر سقوط , تعادل و پويا , سالمند
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
با بالا رفتن سن مشكلات نيز افزايش مي يابد و سالمندان را در سطوح مختلف تحت تاثير قرار مي دهد. سالمندي با كاهش ظرفيت فيزيولوژيكي و عملكردي در ارتباط است كه ميتواند باعث افزايش ناتواني، كاهش تعادل و افتادن شود؛ بنابراين هدف تحقيق حاضر بررسي تاثير تمرينات تركيبي (قدرتي و كششي) بر تعادل, خطر سقوط و كيفيت زندگي مردان سالمند مي باشد.
مواد و روش ها
مطالعه حاضر از نوع نيمهتجربي بوده و شركتكنندگان آن شامل مردان سالمند سالم (سن 6/95±65/64) در شهرستان رشت بودند. مطالعه بر روي 28 نفر از مردان كه داراي معيارهاي ورود به پژوهش بودند و به روش نمونهگيري در دسترس براي پژوهش انتخاب شدند، انجام گرديد. در اين تحقيق براي اندازهگيري تعادل ايستا و پويا به ترتيب از آزمون شارپندرومبرگ (با چشمان باز و بسته) و آزمون زمان برخاستن و رفتن، خطر سقوط با پرسشنامه تعادلي برگ و كيفيت زندگي با پرسشنامه ليپاد استفاده شد. آزمونها بعد از برنامه تمريني اجرا شد. تحليل آماري دادهها با استفاده از آزمون t مستقل (در سطح معناداري 005/0P<) انجام شد.
يافتهها
يافتههاي پژوهش حاضر نشان داد كه تمرينات تركيبي به مدت 8 هفته در مقايسه با گروه كنترل، بر تعادل ايستا با چشم باز (0/009=P)، تعادل ايستا با چشم بسته (0/001=P) و پويا (0/025=P)، خطر سقوط (0/004=P) تأثير معناداري دارد.
نتيجهگيري
به نظر ميرسد تمرينات تركيبي (قدرتي و كششي) ميتواند بر تعادل و خطر سقوط سالمندان تأثير مثبت بگذارد، اما تاثير معناداري بر كيفيت زندگي آنها ندارد.
چكيده لاتين :
Background and Aims: Problems increase with age, which affects the older people at different
levels. Old age is associated with reduced physiological capacity that can lead to increased disability,
loss of balance and falling. The purpose of the present study was to evaluate the effect of the
combination training (strength and stretching) on balance, the risk of falls, and quality of life for older
men.
Materials and Methods: In the current quasi-experimental study, participants were healthy elderly
men in Rasht (age: 65/64±6/95). The experiments were 28 men who met the criteria for research and
were available for sampling. In the present study, we used the Sharpend-rumberg test (with eyes open
and closed) as well as get up and go time test to measure the static and dynamic balance. These tests
were conducted after the training sessions. Data analysis was done using independent t-test (at a
significance level of 0/005> R).
Results: The results showed that combined training for eight weeks in comparison with the control
group has a significant effect on static balance with open eyes (P = 0/009), static balance with eyes
closed (P = 0/001), dynamic balance (P = 0/025), and the risk of falls (p = 0/004).
Conclusion: It seems that combined training (strength and stretching) can positively affect the
balance and risk of falls in older people, but it does not have a significant impact on the quality of
their life.
عنوان نشريه :
طب توانبخشي
عنوان نشريه :
طب توانبخشي