مقايسه فراواني اختلالات قاعدگي (آمنوره، اليگومنوره، ديسمنوره و سندرم پيش از قاعدگي) بين دانشجويان دختر ورزشكار و غير ورزشكار دانشگاه هاي تبريز

Comparison the Frequency of Menstrual Disorders (Amenorrhea, Oligomenorrhea, Dysmenorrhea and Premenstrual Syndrome) between Athletes and Non-Athletes Female Students of Tabriz Universities, Tabriz, Iran

مقدمه: بر اساس نتايج برخي از مطالعات، شيوع اختلالات قاعدگي از جمله آمنوره و اليگومنوره در بين قهرمانان ورزشي بيش از جمعيت عمومي مي‌باشد. ديسمنوره اوليه (قاعدگي دردناك) نيز در بيش از 90% بالغين در سنين باروري مشاهده مي شود. سندرم پيش از قاعدگي نيز مي تواند به طور مؤثري بر زندگي زنان تأثير گذار باشد. از آنجايي كه ورزش و فعاليت بدني از عوامل مؤثر بر اختلالات ذكر شده مي باشند، مطالعه حاضر با هدف مقايسه فراواني اختلالات قاعدگي (آمنوره، اليگومنوره، ديسمنوره و سندرم پيش از قاعدگي) بين دانشجويان دختر ورزشكار و غير ورزشكار انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه علي- مقايسه اي در سال 1389 بر روي 360 نفر از دانشجويان دختر 28-18 ساله رشته هاي پزشكي و غير پزشكي دانشگاه هاي تبريز انجام شد. افراد به صورت انتخابي و هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه‌ هاي تاريخچه ورزشي فردي، ديكرسون و مقياس ديداري درد را تكميل كردند. داده‌ها پس از گردآوري با استفاده از نرم افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون‌هاي آماري توصيفي و استنباطي (آزمون كي دو) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ميزان p كمتر از 0/05 معني دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: دو گروه ورزشكار و غير ورزشكار از نظر بروز آمنوره (10/55% در برابر 8/88%) (0/59=p) و اليگومنوره (18/33% در برابر 15/55%) (0/26=p) تفاوت معني داري نداشتند. از نظر بروز سندرم قبل از قاعدگي ، دو گروه ورزشكار و غير ورزشكار (به ترتيب 55/88% و 66/11%) تفاوت معني داري نداشتند (0/15=p). فراواني ديسمنوره در گروه ورزشكار 39/44% و در گروه غير ورزشكار 43/88% بود كه اين اختلاف از نظر آماري معني دار نبود (0/39=p). نتيجه‌گيري: ورزش مي تواند باعث بهبود ديسمنوره و سندرم قبل از قاعدگي شود، همچنين لازم است در مورد تغذيه كه يكي از علل مهم آمنوره و اليگومنوره مي باشد، توجه لازم مبذول شود.

Introduction: Amenorrhea and oligomenorrhea are including menstrual disorders that are more common in athlete and professional athletes. Primary dysmenorrhea is shown in more than 90% of adult women. Premenstrual Syndrome has ability to interfere with the normal aspects of life. Since exercise and sport are effective factors on these disorders. So the aim of this study was to compare the frequency of menstrual disorders (amenorrhea, oligomenorrhea, dysmenorrhea and premenstrual syndrome) between athletes and non-athletes female students. Methods: This Ex-post facto study was conducted on 360 female university student aged 18-28 years who educated in medical and non medical fields of Tabriz universities, Tabriz, Iran, 2010. Sampling was selectively and purposefully. Samples completed demographic sports and Dickerson questionnaires and Visual Analogue scale. Data were analyzed using SPSS software version 16, descriptive and inferential (chi-square) statistics tests. P value less than 0.05 was considered significant. Results: Both athletes and non-athletes groups had no significant differences in terms of frequency of amenorrhea (10.55% VS. 8.88%) (p=0.59), oligomenorrhea (18.33% VS. 15.55%) (p=0.26) and premenstrual syndrome (55.88% in athletes and 66.11% in non athletes) (p=0.15). Also we couldn't find any significant difference in dysmenorrhea between athletes (39.44%) and non athletes (43.88%) (p=0.39). Conclusion: Physical education can improve premenstrual syndrome and dysmenorrhea. Also it is necessary to be more concerned about nutrition that is one of the most important factors in amenorrhea and oligomenorrhea.