مقايسه پيامدهاي مادري در زنان بستري شده در فاز نهفته و فعال زايمان

Comparison of Maternal Outcomes in Women Admitted In Latent and Active Phases of Labor

مقدمه: اكثر اوقات وسوسه قوي براي بستري مادران در فاز نهفته زايمان وجود دارد كه هدف از آن، كاهش درد و ترس مادران مي باشد. توجه به زمان پذيرش زنان جهت زايمان، مي تواند از ايجاد بسياري از مشكلات براي مادر و نوزاد جلوگيري كند. مطالعه حاضر با هدف مقايسه پيامدهاي مادري در زنان بستري شده در فاز نهفته و فعال زايمان انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه توصيفي- مقايسه‌اي در سال 1391 بر روي 500 نفر از زنان بارداري كه جهت انجام زايمان طبيعي در بيمارستان طالقاني تبريز بستري شده بودند، انجام شد. افراد به دو گروه فاز نهفته (250 نفر) و فاز فعال زايمان (250 نفر) تقسيم شدند. اطلاعات مورد نياز از طريق مشاهده سير زايمان، مصاحبه با مادران و مطالعه مندرجات پرونده بيماران گردآوري شد. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه‌اي شامل مشخصات واحدهاي پژوهش، ارزيابي پيامدهاي مادري طي مراحل اول، دوم، سوم و چهارم زايمان، ارزيابي پيامدهاي مادري قبل از ترخيص از بيمارستان و 10 روز اول بعد از زايمان بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS (نسخه 13) و آزمون هاي تي، كاي ‌دو، همبستگي و رگرسيون لوجستيك مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و ميزان p كمتر از 0/05 معني ‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: دو گروه فاز نهفته و فعال زايمان از نظر استفاده از اكسي‌توسين جهت تحريك و تقويت زايمان، آمنيوتومي و تجويز داروهاي آمپي‌سيلين، هيوسين، پيتيدين و پرومتازين اختلاف آماري معني‌داري داشتند (0/05>p). از بين پيامدهاي مادري در مراحل دوم، سوم و چهارم زايمان، دو گروه از نظر استفاده از فشار بر فوندوس رحم در حين زايمان، عوارض مرحله چهارم ليبر و ماساژ رحم از روي شكم اختلاف آماري معني‌داري داشتند (0/05>p). بررسي پيامدهاي مادري قبل از ترخيص از بيمارستان و 10 روز پس از زايمان نشان داد كه دو گروه از نظر خونريزي پس از زايمان (0/017=p)، ميزان هموگلوبين (0/007=p) و هماتوكريت (0/008=p) و طول مدت بستري در بخش بعد از زايمان (0/04=p) اختلاف آماري معني‌داري داشتند. نتيجه‌گيري: بستري در فاز نهفته، باعث افزايش عوارض مادري، انجام مداخلات تهاجمي بر روي مادر و افزايش طول مدت بستري در بيمارستان مي‌شود. لذا پيشنهاد مي شود پزشك يا مامايي كه مسئول پذيرش زائو مي باشد، در صورت عدم وجود دليل براي بستري كردن زنان در فاز نهفته، از پذيرش آنها در فاز نهفته خودداري كند.

Introduction: There are strong temptation for admission of mothers in latent phase that its goals are reducing motherۥs pain and fear. Attention to admission time of women for labor can prevent from many of maternal and neonatal complications. This study was done to compare the maternal outcomes in women admitted in latent and active phase of labor. Methods: This descriptive and comparative study was conducted on 500 pregnant women who were admitted for labor in Taleghani hospital of Tabriz, Iran in 2012. Samples were divided into two groups. First group was admitted in latent phase of labor (250 samples) and second group in active phase (250 samples). Data was collected with observation of labor process, interview with mothers and study of patient’s records. Collecting data tool was a questionnaire included samples characteristics and evaluation of maternal outcomes during 1, 2, 3 and 4th stages of labor, before discharge and 10 days after delivery. Data were analyzed using SPSS software version 13, t-test, chi-square and regression logistic tests. P<0.05 was considered as the significant level. P value less than 0.05 was considered significant. Results: Rate of oxytocin use for induction and augmentation of labor, amniotomy and prescription of Ampicillin, Hyoscine, Pethidine and Promethazine had significant differences between two groups (p<0.05). In study of maternal outcomes during the second, third and fourth stage of labor, use of uterus compression during delivery, complications of fourth stage of labor and abdominal massage of uterus had significant differences between two groups (p<0.05). Study of maternal outcomes before discharge and 10 days after delivery showed that there were significant differences between two groups in terms of post partum hemorrhage (p=0.017), hemoglobin (p=0.007) and hematocrit (p=0.008) and duration of stay in postpartum ward (p=0.04). Conclusion: Admitted in latent phase increase maternal complications, causes maternal invasive interventions and increases time of hospitalization. Therefore, it is recommended that physicians and midwives do not admit mothers in latent phase if there is no indication of admission.