مطالعه تأثير آموزش مهارت‌هاي ديالوژيكي به اعضاي هيأت‌علمي بر عملكرد تدريس اثربخش آنها

The effect of teaching dialogical skills to faculty members on their effective teaching performance

مقدمه: امروزه عملكرد تدريس اثربخش اعضاي هيأت‌علمي و عوامل مؤثر بر رشد آن در نظام آموزش عالي، از اهميت فزاينده‌اي برخوردار است. پژوهش حاضر باهدف، تعيينتأثير آموزش مهارت‌هاي ديالوژيكي به اعضاي هيأت‌علمي بر عملكرد تدريس اثربخش آنها انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر در نيمسال اول سال تحصيلي96-1395 با روش نيمه تجربي از نوع دوگروهي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون، انجام گرديد. نمونه آماري مشتمل بر 43 نفر از اعضايهيأت‌علمي دانشگاه اصفهان بود كه به دو گروه تجربي و شاهد تقسيم شدند. سپس آموزش استفاده از مهارت‌هاي ديالوژيكي در فرايند تدريس به عنوان مداخله بر روي گروه آزمايش اعمال شد و مداخله‌اي در گروه كنترل صورت نگرفت. جهت تعيين ميزان كاربست مؤلفه‌هاي تدريس اثربخش توسط اعضايهيأت‌علمي، از پرسشنامه محقق‌ساخته خودارزيابي استادان در زمينه تدريس اثربخش در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده گرديد. تحليل داده‌ها با استفاده از آمار در دو سطح توصيفي(فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي(آزمونTمستقل و زوجي) انجام شد. نتايج: در مرحله پيش‌آزمون و قبل مداخله، ميانگين نمره كلي عملكرد تدريس اثربخش استادان گروه شاهد با (51/10±26/100) وگروهتجربي با (78/11±84/96) ازمجموع 120 نمره، تفاوتآماري معناداري (548/0=P) با يكديگر نداشت؛ اما بعد از مداخله و آموزش مهارت‌هاي ديالوژيكي به استادان، ارتقاي ميانگين نمرات تدريس اثربخش استادان در گروه تجربي(با11/14±77/107) نسبتبهگروهشاهد(28/14±66/95)معنادار (028/0=P) بود. نتيجه‌گيري: استفاده از مهارت‌هاي ديالوژيكي در فرايند تدريس و يادگيري مي‌تواند به اعضايهيأت‌علمي در اجراي مطلوب تدريس اثربخشكمك نمايد و زمينه‌اي در جهت اثربخشي تدريس آنها فراهم نمايد.

Introduction:Nowadays, the effective teaching performance of faculty members and the factors affecting its growth in higher education system is of increasing importance. The main purpose of this study was to determine the effect of teaching dialogical skills to faculty members on their effective teaching performance. Methods: This research was carried out in the first semester of the academic year 2016-17 using a quasi-experimental two-group, pretest-posttest study design. The sample consisted of 43 faculty members of Isfahan University who were divided into experimental and control groups. The experimental group received training on the use of dialogical skills in the teaching process while no intervention was implemented in the control group. A researcher-made self-assessment questionnaire was administered before and after the intervention to determine the extent of application of effective teaching components by the faculty members. Data were analyzed using descriptive (frequency, percentage, mean and standard deviation) and inferential (independent and paired t-tests) statistics. Results:In the pre-test stage, the difference between the total mean scores (total=120) of effective teaching performance in the control group (100.10±26.51) and the experimental group (96.84±11.78) were not statistically significant (p=0.548). However, after the intervention, the improvement of the mean score of effective teaching was significant (p=0.028) in the experimental group (107.77±14.11) compared to that of the control group (95.66±14.28). Conclusion:Application of dialogical skills in the teaching and learning process can help faculty members in favorable implementation of effective teaching and provide a basis for the efficiency of their teaching