تأثير روش‌هاي شناختي-رفتاري و وجودي در كاهش اضطراب امتحان دانشجويان پرستاري

The Effect of Cognitive-Behavioral and Existential Methods on Reducing Test Anxiety in Nursing Students

مقدمه: امروزه اضطراب امتحان يكي از شايع ترين اضطراب‌ها است. اين پژوهش باهدف بررسي تأثير روش‌هاي شناختي رفتاري و وجودي در كاهش اضطراب امتحان دانشجويان پرستاري انجام شد. روش‌ها: طرح اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون گسترش يافته با گروه شاهد بود. جامعه آماري شامل دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي شهر اردبيل در سال 1395 بود. ابتدا پرسشنامه مقياس اضطراب امتحان ساراسون (پيش‌آزمون) در بين 500 نفر از دانشجويان پرستاري اجرا شد، سپس از بين دانشجوياني كه اضطراب امتحان انها تشخيص داده شد، به روش نمونه‌گيري تصادفي، 45 نفر به طور تصادفي در سه گروه (دو گروه تجربي و يك گروه شاهد)، جايابي شدند. گروه اول تحت مداخله با درمان شناختي-رفتاري، و گروه دوم تحت مداخله با روان درماني وجودي در 6 جلسه 50 دقيقه‌اي قرار گرفتند و گروه سوم مداخله‌اي دريافت نكردند. سپس مقياس اضطراب امتحان ساراسون براي اعضاي هر سه گروه اجرا شد و داده‌هاي پژوهش با استفاده از شاخص‌هاي آمارتوصيفي و آزمون تحليل كوواريانس و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين و انحراف معيار نمره اضطراب در گروهي كه تحت درمان روش شناختي- رفتاري بودند در پيش‌آزمون 30/2±20/16 و در پس‌آزمون 10/3±33/13 و در گروهي كه تحت درمان وجودي بودند در پيش‌آزمون 63/2±06/17 و در پس‌آزمون 34/3±73/14 و در گروه شاهد در پيش‌آزمون و پس‌آزمون به ترتيب 54/3+86/16 و 41/3±33/17 بود. نتيجه حاصل از تحليل كوواريانس نشان داد كه ميانگين نمرات اضطراب (001/0 ,p= 17/10=F) به طور معناداري در پس‌آزمون درسه گروه مورد مطالعه متفاوت است. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان با برنامه ريزي مناسب و استفاده به موقع از درمان‌هاي شناختي-رفتاري و وجودي از تبعات اضطراب در دانشجويان پيشگيري كرد.

Introduction: Test anxiety is now one of the most common types of anxiety. The purpose of the present study was to examine the effect of cognitive‐behavioral and existential methods on reducing test anxiety in nursing students. Methods: This quasi-experimental study employed a pretest-posttest design with control group. Statistical population consisted of all nursing students of Ardabil University of Medical Sciences in 2016. Sarason’s test anxiety questionnaire (pretest) was first administered to 500 nursing students. Of those found to have test anxiety, 45 students were selected by random sampling and randomly assigned to three groups (two experimental groups and one control group). The first group received cognitive‐behavioral therapy and the second group received existential psychotherapy for six 50-minute sessions. The control group received no intervention. Sarason’s test anxiety questionnaire was administered once again (posttest) to all of the participants, and the collected data were analyzed by means of descriptive statistical tests and ANCOVA. Results: The mean and standard deviation of anxiety scores were 16.20±2.30 (pretest) and 13.33±10.3 (posttest) in the cognitive-behavioral therapy group, 17.06±2.63 (pretest) and 14.73±34.3 (posttest) in the existential psychotherapy group, and 16.68+54.7 (pretest) and 17.33±41.3 (posttest) in the control group. Analysis of covariance showed that the posttest anxiety mean scores (F=10.17, p=0.001) were significantly different in the three groups. Conclusion: Results of the study suggest that proper planning and timely implementation of cognitive-behavioral and existential therapies can prevent the consequences of anxiety in students.