رابطه‌ي بين عوامل استرس‌زاي دانشجويي و تعلل‌ورزي در دانشجويان ساكن خوابگاه

The Relationship between Student-life Stressors and Procrastination in Students Living in Dormitories

مقدمه: يادگيري تجربه‌اي است كه در فراگير استرس ايجاد مي‌كند و از طرفي تعلل‌ورزي در موقعيت تحصيلي يك پديده‌ي بسيار رايجي است. مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه‌ي بين عوامل استرس‌زاي دانشجويي و تعلل‌ورزي در دانشجويان ساكن خوابگاه دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1395 انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي 267 نفر از دانشجويان ساكن خوابگاه دانشگاه علوم پزشكي تهران به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شدند. جمع‌آوري داده با استفاده از پرسشنامه‌هاي استرس دوران دانشجويي گادزلا (Gadzell) 51 سؤالي و مقياس ارزيابي تعلل‌ورزي نسخه دانشجو شوارز و ديهل (Schwarzer & Diehl) 10 سؤالي انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده ازآمار توصيفي و آزمون ضريب همبستگي پيرسون در سطح معناداري كم‌تر از 05/0 انجام گرفت. نتايج: ميانگين سني افراد مورد مطالعه 56/3±39/23 بود. از نظر جنسيت 7/39درصد افراد مورد مطالعه پسر و مابقي دختر بودند. بر اساس آزمون ضريب همبستگي بين عوامل استرس‌زاي دانشجويي و تعلل‌ورزي همبستگي مثبت و ضعيفي مشاهده گرديد (30/0‌=r و 001/0>p)؛ همچنين بين معدل با تعلل‌ورزي همبستگي منفي و بسيار ضعيفي مشاهده شد (13/0-‌=r و 028/0=p). نتيجه‌گيري: دانشجوياني كه تحت تأثير عوامل استرس‌زاي بالايي قرار دارند، تعلل‌ورزي بيش‌تري دارند. بنابراين مي‌توان با كنترل و شناسايي عوامل استرس‌زاي دانشجويي، تعلل‌ورزي را در بين دانشجويان كاهش داد.

Introduction: Learning is an experience that causes stress in learners and on the other hand, procrastination in the educational situation is a very common phenomenon. The aim of this study was to examine the relationship between student-life stressors and procrastination in students living in dormitories of Tehran University of Medical Sciences in 2016. Methods: This cross-sectional study was conducted on 267 students living in dormitories of Tehran University of Medical Sciences who were selected by stratified sampling. Data were collected through Gadzella’s 51-item student-life stress inventory and Schwarzer and Diehl’s 10-item procrastination scale. Descriptive statistics and Pearson correlation coefficient were used to analyze the data at a 0.05 significance level. Results: The mean age of the participants was 23.39±3.56. As to gender, 39.7 percent of students were male and the rest were female. According to the correlation coefficient test, there was a positive and weak correlation between student-life stressors and procrastination (p<0.001, r=0.30). There was also a negative and very weak correlation between GPA and procrastination (p=0.028, r=-0.13). Conclusion: Students who are exposed to a great number of stressors tend to procrastinate more. It is therefore possible to reduce procrastination by identifying and controlling student-life stressors.