مقايسه اثر دو نوع تمرينات پلايومتريك هاپينگ و پرشي بر حس وضعيت مفصل زانو در مردان به دنبال بازسازي ليگامان صليبي قدامي

Comparison of the Effects of Hopping and Box Jump Training on the Proprioception in Males with Anterior Cruciate Ligament Reconstruction

مقدمه و اهداف تمرينات ورزشي براي بهبود عملكرد فاكتور حس وضعيت مفصل زانو، براي پيشگيري از بروز آسيب­ هاي بيشتر، بازتواني و بهبود عملكرد هر چه بهتر فرد ضروري مي­ باشد. هدف از انجام تحقيق حاضر مقايسه اثر دو نوع تمرينات پلايومتريك هاپينگ و پرشي به مدت 6 هفته بر حس وضعيت مفصل زانو در مردان به دنبال بازسازي ليگامان صليبي قدامي بود. مواد و روش ­ها چهل مرد با بازسازي ليگامنت صليبي قدامي (ميانگين ±انحراف استاندارد؛ سن 1/62±27/88 سال، وزن10/28±79/9 كيلوگرم، قد 0/05±1/77 متر) به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. آزمودني­ ها به صورت تصادفي به 3 گروه تمرينات هاپينگ (14 نفر)، پرشي (13 نفر) و گروه كنترل (13 نفر) تقسيم شدند. قبل و بعد از يك دوره تمرين 6 هفته­ اي (3 جلسه در هفته) در شرايط مشابه زماني و مكاني حس وضعيت مفصل زانو به وسيله دوربين ديجيتال ثبت و به وسيله نرم­ افزار اتوكد ارزيابي شد. در مدت زمان تحقيق، گروه كنترل هيچ برنامه مداخله درماني انجام ندادند. نتايج تحقيق با استفاده از آزمون سنجش مكرر تركيبي تحليل و مورد آناليز قرار گرفت. يافته ­ها نتايج آزمون تفاوت معناداري در ميزان حس وضعيت در زاويه 45 درجه (0/002=p) و زاويه 60 درجه (0/046=p) در گروه تمرينات هاپينگ و در زاويه 45 درجه (0/001=p) در گروه تمرينات پرشي نشان داد. ميزان حس وضعيت در بقيه زوايا و گروه­ هاي برنامه تمريني هاپيينگ و پرشي تفاوت معناداري از خود نشان نداد (0/05>p). ميزان حس وضعيت در گروه هاپينگ و گروه پرشي تفاوت معناداري با يكديگر نداشت (1/001=P)، اما بين ميزان حس وضعيت در گروه هاپينگ و گروه پرشي با گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده شد (0/001=P). نتيجه­ گيري تمرينات هاپينگ و پرشي را مي ­توان به عنوان يك روش جهت بهبود حس وضعيت در زاويه 45 درجه خم شدن زانو در افراد داراي پارگي ليگامان صليبي قدامي توصيه كرد. به نظر مي ­رسد تمرينات هاپينگ جهت بهبود حس وضعيت در زاويه 60 درجه از تمرينات پرشي در افراد داراي پارگي ليگامان صليبي قدامي مفيدتر است.

Background and Aim: Exersices for improving the accuracy of proprioception, as a risk factor in the most common site of injury, i.e. knee, and rehabilitation to prevent further injury and improving function, is required. The purpose of the current study was to investigate the effect of plyometric hopping and box jump for six weeks on the knee joint position of male individuals with ACL reconstruction. Materials and Methods: A total of 40 males with ACL reconstruction (mean±SD; age: 27.88±1.62 year, weight: 79.9±10.28 kg, height: 1.77±0.05 meter) were objectively selected. Participants were randomly divided into three groups: hopping (n=14), box jump (n=13), and control group (n=13). Prior to and six weeks after the exercises (three sessions per week), at the same time and place, joint positions were recorded using a digital camera and the data was analysed using Auto CAD softwear. The control group did not perform any intervention program. Mixed repetead measure ANOVA was used for data analysis. Results: The results showed significant improvement from pre-test to post-test in joint position at 45º (p=0.002) and 60º(p=0.046) in hopping group and at 45º (p=0.001) in box jump group. No significat improvement was observed in other angles (p>0.05). No differnces in the joint position was found between hopping and box jump training groups (P=1/001) either. But a significant difference was found between the two hopping and box jump groups and control group (P=0/001). Conclusion: It can be concluded that hopping and box jump exercises are useful to improve propriocpetion at 45º among male individuals with ACL reconstruction. However, it seems that hopping exercise is more benfitial compared with box jump exercise in improving joint position at 60º.